Iedereen die inmiddels de dertig is gepasseerd, zal deze game vast weleens gezien hebben? Ging jij in 1985 om bijvoorbeeld een frietje oorlog (hoezo, toepasselijk)dan was de kans groot dat 1942 je vanuit de hoek van de snackbar smachtend aankeek. Insert Coin, knipperde op het scherm. Als ik ze bij me had of nog beter kreeg van mijn vader, dan verdween er weer een heerlijk ouderwetse gulden in de gleuf van de kast. Echt ver kwam ik niet, maar wat was het prachtig mooi!
Misbaksels
De eerste vijf jaar van de jaren ’80 werden op arcade gebied gedomineerd door space shooters. Werkelijk de ene naar de andere zag het levenslicht. Sommige meesterlijk succesvol, denk aan Galaga, Missile Command en Scramble. Natuurlijk waren er ook genoeg misbaksels, voornamelijk gemaakt door ontwikkelaars die dachten een gemakkelijk graantje mee te pikken. Capcom besloot het met 1942 compleet anders te doen en gooide het space thema overboord. Militaire geschiedenis, dat moest het volgens hen helemaal worden. En ze hadden gelijk. Met maar liefst vijf opvolgers mogen we hier toch spreken van een zeer succesvolle reeks.
Japanse zelfmoordenaars
De game is gebaseerd op echt bestaande Japanse militaire vliegtuigen. Niet dat het belangrijk is voor de fun; het merendeel dient voornamelijk als schietschijf. Maar het is een leuk detail. Jij mag de stuurknuppel bedienen van een heuse Lockheed en het uiteindelijke doel is om na 32 levels in Tokio te eindigen. Op je weg daar naar toe zal je een onwaarschijnlijke ravage van neergeschoten Japanse vliegtuigen achterlaten. Behoorlijk wat Japanners zijn namelijk bereid om hun leven te geven om jou te beletten in Tokio te komen. Waarschijnlijk waren de Japanners toen nog niet zo gastvrij? Gelukkig kun je onderweg de nodige power-ups oppikken. Deze variëren van extra firepower, tot explosies die de vijanden in jouw buurt laten kennis maken met de Japanse aarde. Erg nuttig is de power-up die twee kleine vliegtuigjes aan jouw linker- en rechterzijde doet vergezellen. Het vuurbereik wordt dan vele malen groter, waardoor je een stuk gemakkelijker door de levels heen vliegt. Helaas is dit plezier meestal van korte duur. Tot je standaarduitrusting behoort de ‘loop-the-loop’: deze zorgt ervoor dat je een looping maakt, waardoor je de Japanners zodanig van slag maakt dat ze je even volledig kwijt zijn. Helaas heb je er maar drie van tot je beschikking. Doseren is dus het sleutelwoord.
Japanse grootmeester
Vreemd genoeg is 1942 ontworpen door een Japanner: Yoshiki Okamoto. We mogen hier toch wel spreken van een genie, meneer Okamoto stond ook aan het roer van de klassiekers: Gyruss, Time Pilot, Final Fight en het immens populaire Street Fighter II! 1942 was zo populair dat het bijna alle denkbare ports heeft gekregen die maar te bedenken zijn. Van de Commodore 64 tot NES en weer terug naar de ZX Spectrum. Later verscheen de game op diverse verzamelcollecties op de PlayStation 2 en Xbox. In 2008 is 1942 opnieuw leven ingeblazen door het uitbrengen van de remake 1942: Joint Strike voor het XBLA en PSN. Natuurlijk met HD graphics en wat gameplay elementen uit de opvolgers van 1942. Grafisch zag het er geweldig uit, maar de game was in tegenstelling tot het origineel niet erg lang. Toch werd Joint Strike nog redelijk goed verkocht. Tenslotte kwam in 2010 1942: First Strike uit als iOS versie.
Guldens
Voor mij persoonlijk blijft echter het originele 1942 uit eind ’84 mijn grote favoriet. En dan is niet alleen vanwege de emotionele waarde en herinneringen. Vandaag de dag speel ik nog steeds zeer regelmatig de game op mijn eigen arcade kast. Het behalen van een zo hoog mogelijke score is één van de redenen dat ik opnieuw blijf proberen. Ik heb zelfs weer originele guldens gekocht via Marktplaats om zo het ouderwetse gevoel weer helemaal terug te krijgen.