Na De Nederlandse Gamegeschiedenis is Tom Lenting zich verder gaan verdiepen in vooraanstaande Nederlandse gamestudios. Zijn bevindingen staan in handzame pocketboekjes. Al eerder werd Guerilla Games onder de loep genomen. En nu is er een boekje over Davilex Games uitgekomen.
Na het lezen van het boekje over Guerilla Games sprak ik de behoefte uit om meer te willen lezen over bekende Nederlandse spellenmakers zoals Radarsoft en Davilex. Voor die laatste is mijn wens uitgekomen, voor mij ligt “De Mythe van Davilex Games”. Dat klinkt al gelijk heel groots en gewichtig. Ik heb een beetje moeite met het woord mythe, aangezien het best breed geïnterpreteerd kan worden. Het verhaal over Davilex is zeker geen onzinpraat, maar het heeft wel een wat paradoxaal karakter. Davilex was namelijk een partij die uitsluitend budgetgames en -software op de markt bracht. ‘Budget’ hoeft niet per definitie ‘slecht’ te betekenen, maar de gamepers was weinig lovend over de creaties van Davilex. Tegelijkertijd verkocht Davilex echt veel spellen. In ‘De Mythe van Davilex Games’ probeert Tom deze tegenstelling te verklaren. Daarin slaagt ie met vlag en wimpel, maar er moet wel wat te lezen overblijven, dus ik ga niets verklappen.
Het verhaal over Davilex kan in grofweg drie delen verdeeld worden. Het eerste deel behandelt kort het ontstaan van Davilex Games. Dat is de gamesdivisie van Davilex, aangezien ze ook best wat software hebben gemaakt om boekhoudkundige klussen mee te klaren. Daar wordt nauwelijks over gerept, wat niet erg is, het gaat hier tenslotte om de games. Toch had ik er wel iets meer over willen lezen. Wel wordt snel duidelijk waarom de focus langzaamaan naar de games verschoof. De spellen met de rode kat RedCat voor de educatieve markt zijn daarvoor het startsein geweest. Spelenderwijs leren, tegenwoordig heet dat gamification, Davilex was er al vroeg bij.
Het tweede deel van het boek gaat over de games. Die komen bijna allemaal voorbij, en er is veel aandacht voor de games die in de ‘gamescanon’ van Beeld & Geluid zijn opgenomen. De echte klassiekers. A2 Racer lijkt daarbij het summum te zijn van de prestaties van Davilex Games. Deze game wordt vaak genoemd in het boek, ook op plekken waar dat minder logisch is, zoals in de intro van de voetbalspellen van Davilex.
Het laatste deel van het boek beschrijft de internationale ambities en het einde van Davilex games. Daarmee wordt een redelijk compleet verslag afgesloten. Dat Davilex een gamestudio was die de focus had liggen op spellen met een Nederlandse/lokale/nationale insteek, gericht was op de massaconsument en budgetgames op de markt bracht wordt wat mij betreft iets te vaak aangehaald. Alsof er te weinig te vertellen is, dan vertel je al snel hetzelfde met andere woorden.
Ik heb dus het idee dat er meer te vertellen valt over Davilex. Daar zou je achter kunnen komen als je actief met betrokken personen in gesprek gaat. Maar ook dit boekje is gebaseerd op bestaand werk. Veelal een opsomming van feiten, af en toe afgewisseld met quotes uit bestaande interviews. Die quotes maken het verhaal gelijk wat persoonlijker en menselijker. Maar je komt weinig te weten over ‘de mensen achter Davilex’. En de sappige anekdotes (ook gemist in eerder werk van Lenting) ontbreken nog steeds. Nou ok, ik moet heel eerlijk bekennen dat ik er één heb kunnen ontdekken. Dus wat dat betreft is er vooruitgang.
Dat wil niet zeggen dat ik niet genoten heb van ‘De Mythe van Davilex Games’, dat netto zo’n 60 pagina’s tekst bevat (de aanzienlijke rest wordt door bronverwijzingen, inhoud en dat soort zaken in beslag genomen). Het verhaal roept nostalgische beelden op van tijden dat je games daadwerkelijk nog in de winkel kon kopen. Die van Davilex kwam je zelfs bij de Blokker tegen. Lezen maar!
De mythe van Davilex Games, mei 2023, 80 pagina’s, geschreven door Tom Lenting.
Uitgever: Karel van Mander Academy, verkrijgbaar voor € 5,99 via karelvanmanderacademy@outlook.com
ISBN: 978-90-9037226-6