Bop n Rumble retrogame review door gamejournalist Ronald Dragstra. Lees o.a. over beat’em up, humor, C64 en Amiga.
Toegegeven: ik heb een lichte voorkeur voor spellen waarin humor de boventoon voert. Dit soort games blijven jarenlang in mijn geheugen gegrift. Helemaal als zo’n game ook nog goed speelbaar en uitdagend is.
Platforms: Commodore 64 / Amiga / NES
Developer: Beam Software
Verschenen jaartal: 1987
Beat’em up
In de jaren ’80 waren er in het genre beat’em ups talloze spellen te vinden voor de Commodore 64. Velen daarvan zijn als het gaat om thema bloedserieus te noemen, met als vaste basiselementen: verhaal, spanning en volop in de strijd. Zo nu en dan kwam er een spel voorbij die volledig de spot dreef met het genre en een compleet eigen weg bewandelde. Eén van die spellen is Bop n Rumble, een recht-voor-z’n-raap beat’em up boordevol humor, doldwaze karikaturen en graphics om van te smullen! Om van te smullen!? Jazeker! Het eerste wat opvalt zodra het spel start zijn de cartoon-achtige graphics en de grote gedetailleerde sprites die over het beeld bewegen. De achtergronden zijn misschien wat eenvoudig, maar netjes en effectief afgewerkt. De animaties zijn dik voor elkaar en de tekstballonnetjes die verschijnen met grappige uitspraken zorgen ervoor alles rechtstreeks uit een stripboek lijkt te komen. De goede graphics worden ondersteund door komische geluidseffecten die je zeker doen glimlachen. De muziekdeuntjes zijn daarentegen wat simpel, maar weten keurig afstand te nemen zodra de harde actie begint. Het belangrijkste van dit spel is de manier waarop alle onderdelen met elkaar gepresenteerd worden.
Gameplay
In Bop n Rumble bestuur je een stoere worstelaar (die overigens veel weg heeft van Hulk Hogan), met als doel het behalen van het einde van het level. Of beter gezegd: einde van de “stage”, zoals het in dit spel genoemd wordt. Een stage speelt zich af op straat of in een stadspark en het is de bedoeling om side-scrollend naar rechts het einde van de stage te halen. En wel binnen de gestelde tijd. Onderweg kom je verschillende tegenstanders tegen die hun uiterste best zullen doen om je een kopje kleiner te maken. Voordat ik verder kan gaan met verdere uitleg over de gameplay moet ik het eerst even hebben over de tegenstanders. Als Bop n Rumble vandaag de dag in de Nederlandse winkels zou verschijnen, dan zal het mij niets verbazen als er in de Tweede Kamer vragen over gesteld gaan worden. Waarom? In Bop’n Rumble krijg je namelijk te maken met o.a.: omaatjes, slechtziende opa’s, basketballers, honden en gorilla’s. En stuk voor stuk kan je ze omver schoppen, knietjes geven, oppakken en door de lucht gooien, etc.. Dit spel neemt in het beat ‘em up genre geen blad voor de mond. Gewelddadig tot op het randje dus! Gelukkig zorgen de cartoon graphics en uitstekende humor ervoor dat alles verloopt met een knipoog. Controverse desalniettemin. Iedere soort tegenstander heeft zijn sterke en zwakke punten. De slechtziende opa bijvoorbeeld kan rake klappen uitdelen met zijn blindenstok, maar met een juiste timing kan je hem heel snel uitschakelen door een fikse bodycheck of flying kick. Voorkom echter wel dat je omsingeld raakt door twee van deze opa’s, want dan krijgt “Benidorm Bastards” ineens wel een hele vervelende betekenis. Omaatjes daarentegen zijn zeer zwakke tegenstandsters. Eén of twee klappen zijn voldoende om ze uit te schakelen. Maak ze alleen niet boos, anders gooien ze van afstand met hun handtas. En vaak altijd op het moment dat het het allerslechtst uitkomt. Ooit gedacht trouwens dat een oma haar handtas keihard in de lucht kan rondzwiepen, zodat ze zichzelf vervolgens als een helikopter lanceert? Een vindingrijke ontsnappingspoging geef ik eerlijk toe. De besturing van dit spel is vrij eenvoudig. Je kunt naar links of rechts lopen, springen en bukken. Tijdens het bukken, wat vooral handig is om honden te ontwijken die je proberen te bespringen, kan je tegenstanders laten struikelen die te dicht in de buurt staan. Per stage krijg je de beschikking over drie verschillende attack moves. Dat lijkt niet veel, maar in een volgende stage is het mogelijk dat je drie compleet andere attack moves krijgt. Het leuke aan dit systeem is de grote variatie in het aanvalssyteem. Je zult voor iedere stage dus moeten gaan ontdekken welke moves je kunt gebruiken en hoe je ze het beste kan toepassen op je tegenstanders. Al eerder noemde ik enkele voorbeelden van attack moves (bodycheck, flying kick), maar denk ook aan: kopstoten uitdelen, iemand letterlijk de grond in trappen of een ouderwetse oorwassing uitdelen.
Moeilijk moeilijk moeilijk…
Tijdens het spelen van Bop n Rumble en het schrijven van deze review, realiseerde ik mij weer eens hoeveel geduld en uithoudingsvermogen een gamer in de jaren ’80 wel niet had. Veel spellen uit die tijd waren namelijk behoorlijk pittig! Game Over betekende vaak dan ook: weer helemaal opnieuw beginnen. Bop n Rumble is ook een behoorlijk moeilijk spel. Zo denk je na het verslaan van een zwaardere
tegenstander, bijvoorbeeld een bijna scherm-vullende basketballer die met ballen gooit, dat je wel even het level gaat halen. En dan plots verschijnt daar een opa plus hond die je van links en rechts bestormen. Resultaat: je valt bewusteloos op straat, je verliest een leven en je wordt weer teruggezet naar het begin van de stage. Gelukkig kan je in dit spel na Game Over wel weer de stage hervatten waar je als laatste gebleven was.
Kritisch nootje
Ondanks dat ik het zeer onterecht vind dat dit spel niet de waardering heeft gekregen die het destijds verdiende, zijn er ook een aantal minpuntjes te vinden waarvan ik zoiets heb van “hadden de makers hier maar even extra aandacht aan gegeven”. Dan was het spel veel beter geweest en net zo populair geworden als Double Dragon of Streets of Rage… Ok, dat is misschien een beetje te hoog gegrepen. Allereerst de achtergronden van de stages. Hierin had wel wat meer variatie aangebracht mogen worden. Er zijn slechts twee soorten locaties waar je doorheen loopt en dat is een beetje weinig. Zeker omdat veel andere onderdelen van het spel (tegenstanders, attack moves, animaties) wel goed gevarieerd zijn. Balans: zoals eerder aangegeven is het spel soms erg moeilijk. Dat heeft mede te maken met sommige (zwakkere) tegenstanders, die plotseling wel heel erg sterk uit de hoek kunnen komen. Tijdens het spelen kreeg ik ook het idee dat de zogeheten “hit areas” niet helemaal kloppen als je te dicht bij de randen van het scherm loopt. Het laatste minpuntje is wat mij betreft het ontbreken van een verhaal. Dat had een stuk leuker geweest! Natuurlijk hebben beat ‘em up games vaak niet veel te vertellen, maar een simpel begin, middenstuk en einde (dé final fight!) had Bop n Rumble veel completer gemaakt. En waarschijnlijk ook succesvoller.
Bad Hassle…. Street…? Huh?!
Bop n Rumble verscheen pas in het tweede gedeelte van het gouden C64 tijdperk (ongeveer van ’86 t/m ’90). Het spel werd uitgebracht op meerdere platformen, waaronder ook Amiga en NES, door verschillende publishers en onder verschillende namen. Zo stond Bop n Rumble ook bekend als Street Hassle en Bad Street Brawler. Op een aantal gameplay- en cosmetische punten na zijn al deze versies gelijk aan elkaar. Misschien is dit een beetje vreemd van de makers, maar laten we het erop houden ze er alles aan gedaan hebben om zo veel mogelijk
gamers te bereiken. Onder welke naam je Bop’n Rumble ook speelt, wat mij betreft: spelen, lachen en koesteren! Helaas is het lot van een goed spel soms meedogenloos. Maar niet getreurd, want de makers hadden nog veel meer goede games in petto. Wat te denken van Way of the Exploding Fist, The Muncher, The Hobbit en nog veel meer.
Weet jij toevallig ook nog een beat ‘em up klassieker (hoeft niet per se een C64 game te zijn), die meer waardering verdiende dan het destijds gekregen heeft? Laat het gerust weten in een reactie op deze review!
Cheers!
[poll id=”7″]