Soms moet je als gamer “op leeftijd” keuzes maken. Steek ik mijn vrije tijd in een aantal korte games, of reserveer ik al mijn speeltijd voor een lange game? Afgelopen mei stond ik voor deze keuze. Aan twijfelen heb je niks, dus hakte ik de knoop door en begon aan de PlayStation game Chrono Cross. Vijftig uur later heb ik deze klassieker weer eens uitgespeeld.
Een paar jaar geleden omschreef ik het verhaal van Chrono Cross in een blogpost nog als “onbegrijpelijke onzin van de bovenste plank.” Die mening is weinig veranderd nu ik de game nogmaals heb uitgespeeld. Om het kort samen te vatten: je speelt als een knul genaamd Serge. Hij is de spil in een inter-dimensionale strijd tussen natuur en technologie. Tel hier een paar obscure verwijzingen naar Chrono Trigger bij op en je hebt een verhaal dat bijna niet te volgen is.
Toch viel me wederom op hoe goed en vooruitstrevend de game verder in elkaar zit. Dat kan eigenlijk ook niet anders, want als opvolger van het legendarische Chrono Trigger hadden de makers hoge verwachtingen om aan te voldoen.
Neem bijvoorbeeld het grote aantal personages dat je kan rekruteren. Er zijn in totaal meer dan veertig speelbare personages en je hebt er nog een grote klus aan om deze allemaal te vinden. Toch loont het de moeite, want behalve de voorspelbare ridders en tovenaressen die je mag verwachten van een Japanse RPG kom je ook atypische figuren als een buitenaards mannetje, het geraamte van een clown en een zeemeermin tegen. Niet iedereen heeft een wezenlijke bijdrage aan het verhaal, maar er valt zeker ook wat voor variatie te zeggen.
Een ander belangrijk aspect van de game zijn de gevechten. Ik ben niet te spreken over random battles in RPGs en deze zijn hier gelukkig afwezig. Beter nog, het vechtsysteem is uniek en werkt uitstekend. Je hebt zeven stamina punten, waarmee je slappe, medium of harde aanvallen kan doen. Elke aanval heeft een procentuele kans van slagen, waardoor je altijd bij jezelf ten rade moet gaan of je twee sterke aanvallen wilt doen of voor de zekerheid van een paar slappere aanvallen gaat.
Als extra mogelijkheid kan je ook van elementen gebruik maken. Elke succesvolle aanval die je doet vult je ‘elementgrid’, waarna je een magische aanval kan doen die correspondeert aan het niveau van je grid. Het mooie aan dit systeem is dat je grotendeels vrij bent om naar eigen inzicht elementen aan personages te koppelen. Met wat creatief knutselwerk kan je op deze manier nogal sterke aanvallen regelen, die vooral van pas komen tijdens baasgevechten.
De game wordt verder bijgestaan door een ijzersterke soundtrack. Yasunori Mitsuda componeerde eerder ook al de muziek in Chrono Trigger en hij evenaart hier zowaar zijn eerdere prestatie. De muziek in Chrono Cross behoort tot de beste die ooit op een PlayStation was te horen en is ook tegenwoordig een genot voor het oor. Een goede reden dus om even een paar goede speakers op je televisie aan te sluiten voordat je gaat spelen.
Of, zoals in mijn geval, een goede reden om een koptelefoon in je Playstation Vita te steken. De game is digitaal te krijgen op de PS Store en kan zowel op een PS3 of Sony handheld gespeeld worden. Naar mijn mening doe je daar vooral de prachtige 2D achtergronden ernstig tekort mee – visueel komt de game het beste voor de dag op een CRT televisie – maar ik kon geen nee zeggen tegen Chrono Cross op zakformaat. Het duurde even voordat ik de game had uitgespeeld, maar spijt heb ik allerminst.
Heb je zeeën van vrije tijd en de game nog nooit gespeeld? Dan kan ik Chrono Cross alleen maar aanraden. De PlayStation barst van de goede RPGs, maar er is er maar één zoals deze. Met elke plottwist wordt het verhaal moeilijker te volgen, maar het is een rit die je niet snel zal vergeten.
Speel die oude spellen weer!
Nieuwe berichten
