Vorige week was het alweer twintig jaar geleden dat een van de meest belangrijke games ooit werd uitgebracht, de beroemde First-person shooter(FPS), Doom. De baanbrekende game is in de loop der jaren talloze keren geport naar vele platformen. Van Atari Jaguar en Gameboy Advance tot de Playstation 1, allen waren zij een lichtelijk aangepaste versie van het spel. Echter is er één unieke doom game verschenen die een compleet nieuw spel was, namelijk Doom 64.
Toen Doom 64 in 1997 werd uitgebracht, was het grafisch en qua gameplay een enorm gedateerd spel. Het is dan ook niet raar dat vele Nintendo 64 bezitters deze game hebben overgeslagen. Er was namelijk die ene enorm revolutionaire titel in het FPS-genre uitgebracht door Rare. Met de extreem succesvolle game Goldeneye werden de grenzen van consoleshooters verlegd. Nee… Doom 64 was voor een ander publiek gemaakt, de zogenaamde old school shooter fans. Een shooter met sprites, waarin je niet omhoog of omlaag kan richten. Een klassieke arcadegame met ruimtes vol vijanden die je hersenloos aan flarden knalt, voor het ultieme gevoel van voldoening. Doom 64 is er zeker in geslaagd om de klassieke gameplay en de sfeer van het orginele Doom 1 te behouden.
Old school in een nieuw jasje
Met 32 nieuwe levels, verbeterde sprites en textures van vijanden en omgevingen, nieuwe muziek en lichteffecten, biedt Doom 64 uren van genot aan alle Doom fans. De nieuwe levels zijn slim ontworpen, bieden genoeg afwisseling en uitdaging en zitten vol bizarre demonische omgevingen en soms moeilijk puzzels. Het ene level is een duister fort, waarin je schakelaars moet vinden en kooien gevuld met lijken aan het plafon hangen. Andere levels zijn weer in een ruimtestation met veel kleine ruimtes, of juist buiten in open ruimtes. Soms zoek je je echt rot naar een sleutel of snap je een puzzel niet, waardoor je vast kan komen te zitten. Dit kan een minpunt zijn, maar gelukkig bestaat er tegenwoordig het internet voor als je er echt niet meer uitkomt. Maar maak je maar geen zorgen, de meeste levels zijn een ouderwets knalfestijn en er zitten ook genoeg levels in met vernieuwende en leuke elementen.
De makers hebben (net als de PS1 versie) de traditionele Doom muziek vervangen met duistere ambient muziek. De muziek zorgt voor een enorm claustrofobische sfeer, en een soms ongemakkelijk gevoel. Je hoort gekrijs van demonen en mensen, zelfs babygejank wordt als een psychologisch wapen tegen je gebruikt. Je krijgt hierdoor echt het idee dat je in de hel zit, en misschien weet deze versie van Doom nog meer als de andere delen je dat gevoel te geven, in donkere hallen kijk je voorzichtig om een hoekje en soms schrik je je rot. Luister maar naar de muziek onder aan de pagina, dan begrijp je wat ik bedoel.
De vijanden zijn op een enkeling na vrijwel hetzelfde gebleven en dat is alleen maar een pluspunt. De sprites zijn zó gedetailleerd gemaakt, dat er van dichtbij zo goed als geen pixels te zien zijn. De levels zien er duister uit met een donkerder kleurenpalet. De nieuwe geluids- en lichteffecten zorgen voor een enorm angstaanjagende sfeer, je zou bijna gaan geloven dat een game als Dead Space hier zijn inspiratie vandaan heeft gehaald.
Big fucking gun 9000
Alle klassieke wapens zitten weer in het spel zij het met een vernieuwd uiterlijk, betere animaties en betere geluidseffecten. De wapens voelen oud en vertrouwd aan en de aanpassingen in geluid en animatie zorgen voor een extra kick tijdens het knallen van demonengespuis. Ook de BFG 9000 is weer van de partij en er zit een nieuwe demonengun in die laserstralen schiet. Het enige wapen wat ik slecht vond uitgewerkt is het basiswapen, je vuist. In Doom 1 heb je een macho vuist met een boksbeugel en een behaarde arm. Dit keer heb je een gele rubberen handschoen, wat toch een stuk minder stoer oogt. Gelukkig maakt de nieuwe kettingzaag een alles weer goed. De dubbele kettingzaag is het ideale wapen om vijanden in dichtbevolkte duistere hallen een kopje kleiner te maken.
Doom 64 is verplichte kost voor liefhebbers van het klassieke FPS-genre. Fans van de game noemen het niet voor niets ‘De échte Doom 3’, omdat Doom 3 uit 2004 volgens hen niet genoeg old school aanvoelde. De nieuwe levels, de klassieke gameplay en het nieuwe uiterlijk van Doom 64 zorgen voor uren vermaak. Het enige gebrek aan de game is dat puzzels te moeilijk zijn en dat er geen multiplayer in het spel zit.
Heb je Doom 1 en 2 grijs gespeeld, maar ben je onbekend met dit deel? Of was je verslaafd aan Goldeneye, waardoor je deze game over het hoofd hebt gezien? Probeer dan zeker Doom 64 eens, want dit is volgens velen de beste Doomgame die bestaat.
Wat is jouw favoriete wapen uit de Doomserie?
Doom 64 muziek: