Retro betekent voor veel mensen ook nostalgie. Met liefde denken we terug aan onze jeugd en aan alle games, tekenfilms en series die we toen hadden. Ook films horen natuurlijk in dat rijtje thuis, en iedereen heeft minstens één film die ze in hun jeugd meerdere malen gezien hebben. De film die ik vandaag review is er voor mij zo een. De videoband waarop we deze film hadden opgenomen werd letterlijk grijsgedraaid tot het beeld amper meer te zien was. Gelukkig hebben we tegenwoordig het internet, en blijven deze nostalgische juwelen vaak digitaal bewaard. Als dat niet zo was, had ik lang niet zo makkelijk de film Ernest Goes To Camp voor jullie kunnen reviewen!
Jeugdcriminelen
Kamp Kikakee’s klunzige klusjesman Ernest P. Worrell (Jim Varney) wil niets liever dan een echte begeleider worden op het kamp, maar omdat hij amper voor zichzelf kan zorgen is deze droom nooit in vervulling gegaan. Daar komt verandering in wanneer een groepje jeugdcriminelen, als deel van een ‘Tweede Kans’ plan, hun vakantie op het kamp mogen doorbrengen. De jongens zijn onhandelbaar, en uiteindelijk geeft de kampleiding Ernest de wanhopige opdracht voor de jongens te zorgen.
Natuurlijk gaat dat niet van een leien dakje, en Ernest heeft het moeilijk zat met de jongens. Zelfs als ze uiteindelijk inzien dat Ernest de kwaadste niet is worden ze nog tegengezeten door de andere kampeerders, wat de sfeer niet bevordert. Gelukkig laat Ernest zich niet uit het veld slaan en probeert hij de delinquenten een keur aan weetjes over de natuur bij te brengen. Jammer genoeg weet hij er zelf niet al te veel van, en zijn meeste pogingen lopen dan ook in de soep.
Indianen
Ondertussen aast de corrupte aannemer Sherman Krader (John Vernon) op het land waar het kamp zich bevindt, maar hij stuit op de koppige Chief St. Cloud (Iron Eyes Cody) en zijn dochter, zuster St. Cloud (Victorcia Racimo). De twee zijn indianen, en de enige twee van hun stam die nog in leven zijn. Die stam heeft altijd op het grondgebied waar Kamp Kikakee ligt geleefd, en het opperhoofd weigert dan ook het land te verkopen. Voor hem is niets belangrijker dan de traditie en de kampeerders die de traditie voortzetten.
Natuurlijk gaat het helemaal fout als Krader aan Ernest vraagt of hij het opperhoofd een document wil laten ondertekenen. Krader maakt Ernest wijs dat het een document is waarmee het landgoed veilig wordt gesteld, en Ernest is meer dan gewillig om dit goede nieuws t vertalen. Het opperhoofd tekent het document, niet wetende dat hij daarmee de rechten overdraagt aan Krader, die het terrein het liefst zo snel mogelijk met de grond gelijk maakt.
Wanneer Ernest beseft wat hij heeft veroorzaakt bedenkt hij samen met zijn groep en wat andere kampeerders een plan om van de bouwvakkers af te komen. Een heuse ‘A-Team’ montage volgt, waarin de jongens een bus ombouwen tot een tactisch aanvalsvoertuig, maar of het ze lukt de sloop tegen te houden is nog maar de vraag.
De P staat voor ‘Powertools’
Het personage Ernest P. Worrell (De P staat voor ‘Powertools’) stamt van origine uit de reclamewereld, waar hij als de buurman van ene Vern verschillende producten aanprees. Het personage en zijn typische manier van doen en praten werden een hit, en het duurde niet lang voor er in 1987 de film die we vandaag bespreken werd uitgebracht. Na Ernest Goes To Camp zouden er nog een stuk of zeven films volgen, waarin Ernest de Kerstman redt, het leger in moet, en zelfs gaat basketballen. Oplettenden onder ons kennen Jim Varney ook als degene die Slinky, de hond uit Toy Story 1 & 2, insprak.
Ernest Goes To Camp is geen hoogstaande film, dat moge duidelijk wezen. De film is duidelijk op de jeugd gericht en hangt volledig op de performance van Varney, die met zijn rubberen gezicht en vaste uitspraken het publiek stiekem toch blijft entertainen. Van flauwe toilethumor tot de iets subtielere grappen, na al die jaren zijn ze veelal nog steeds leuk.
De rest van de cast presteert prima, zoals je mag verwachten van dit soort films uit de jaren tachtig. De jeugddelinquenten zijn over de top stoer, en de pestkoppen zijn over de top irritant. De oude indiaan is precies het stereotype opperhoofd, en de kampleider is precies de overenthousiaste middelbare man die je op die plek verwacht. Vernon speelt een goeie slechterik, en ook de gigantische voorman past precies in het plaatje. Het klopt helemaal, ook al komt het soms wat knullig over.
Zes tot twaalf
Hoewel de film inmiddels al vijfentwintig jaar mee gaat denk ik dat de jongeren onder ons (Mits ze niet verwend zijn geraakt door alle special effects die we tegenwoordig hebben) deze film zeker wel kunnen waarderen. De grappen zijn tijdloos, en afgezien van de kleding die je door de film heen ziet zou het vandaag de dag nog best mogelijk zijn om dit verhaal in een film tegen te komen. De formule, een groep misfits die uiteindelijk de krachten verenigen om goed te doen, is eeuwenoud en werkt nog steeds. Zeker de categorie zes tot twaalf zal deze film kunnen waarderen, en voor de ouderen is het een heerlijke herinnering aan hoe films ooit waren.
Heb jij Ernest Goes To Camp ook gezien? Laat het ons weten in de reacties!
Speel die oude spellen weer!
Nieuwe berichten
