Net als mijn collega Mark Bischoff, heb ik de laatste weken weinig bijgedragen aan de site. Overbodig om te vermelden dat de zomervakantie hier de grote veroorzaker van is. Je zou denken dat je juist zeeën van tijd hebt om iets te schrijven, maar dat valt in de praktijk vies tegen. Vooral als je een week lang een vriend over de vloer krijgt, heb je wel wat beters te doen dan een lap tekst uit je vingers te toveren. Maar laat dat nou ook juist een hele goede inspiratiebron zijn om een artikel over te schrijven!
Ik heb al vaker enkele dagen afgesproken met Marijn (de vriend in kwestie) om samen te gaan gamen, maar een volle week was nog niet eerder voorgekomen. Je zou dan ook verwachten dat het een uitputtingsslag moest worden, een kamer die bezaaid ligt met lege blikjes energydrink, zakken chips en ander junkfood. Maar niets is minder waar.
De game waar het voornamelijk om draaide deze week, was (niet geheel verrassend) Mario Smash Football. Daar we aardig aan elkaar gewaagd zijn bij dit spel, kunnen we het eindeloos blijven spelen, zonder ons bewust te zijn van de tijd. We moesten enkele keren noodgedwongen stoppen omdat we toch moe begonnen te worden, of omdat onze vingers eraf dreigden te vallen. Ik heb sinds kort een nieuwe camera, en wilde proberen er een potje mee te filmen. Dit werkte echter niet zo goed, dus is het maar bij deze twee haastig genomen statistieken-screenshots gebleven..
Uiteraard ben ik Mario, wat denk jij dan!
Verder had ik Marijn gevraagd om zijn GBA met linkkabel mee te nemen, zodat we Zelda Four Swords Adventures (GC) samen konden proberen. In je eentje is het al een vermakelijk spel, maar de echte kracht zit in het multiplayer aspect. Al vrij snel kwamen we er achter dat er toch een groot nadeel aan zit: het is onmogelijk om zowel de linkkabel als oplader tegelijk in je GBA te stoppen. En als het spel dan ook nog automatisch terug naar het hoofdmenu gaat als een van de GBA’s leeg is, in plaats van slechts op pauze te springen, ontneemt dat toch wel het nodige speelplezier. Om het verhaal compleet te maken, kom ik er op dat moment achter dat de accu van mijn GBA SP zo goed als dood is. Hij is bijna meteen leeg, en laadt ook nagenoeg niet meer op. Binnenkort dus maar een nieuwe regelen.
R.I.P. GBA SP Tribal
Marijn en ik houden er allebei van om rond te snuffelen in kringloopwinkels. Je weet nooit wat je er aan zal treffen. Tevens is het ook gewoon leuk om al die oude apparatuur en spullen terug te zien, die door de jaren heen eigenlijk overbodig zijn geworden. Of je moet net ergens naar op zoek zijn als liefhebber of hobbyist. We zijn dan ook twee dagen op kringloopjacht geweest in de regio. Eerst de adressen en openingstijden opzoeken, en gaan met die banaan.
Uiteindelijk zijn we beiden aardig geslaagd; ik heb onder andere een gesealde boxed versie van Hopkins FBI (PC) gevonden, en wat spotgoedkope Thunderdome-video’s. We hebben allebei nog enkele stripalbums gekocht, onder andere MAD-Magazine en Paling & Ko. We vonden nog genoeg andere oude strips, maar dat was niet helemaal ons ding.
Marijn is een liefhebber van bord- en kaartspellen, en heeft ook de nodige leuke spellen op de kop weten te tikken. Een paar van die spellen hebben we ook nog gespeeld, zoals het spel Ergo. In principe is het gewoon vijf op een rij, maar dan met extra mogelijkheden, wat het toch een stuk uitdagender maakt.
Aangezien we toch al achter mijn PC zaten om adressen op te zoeken gaf Marijn me de tip om het spel The Last Door eens te proberen. Het is een crowdfunded indiegame die gratis online te spelen is, althans de eerste episodes. Deze point & click adventure speelt zich af aan het eind van de 19e eeuw. Wat meteen opvalt is hoe grof de graphics zijn, wat erg goed is uitgewerkt in dit spel. De muziek is bijzonder sfeervol en ook de geluidseffecten spelen een rol bij het oplossen van enkele puzzels. De interface blinkt uit in eenvoud, maar dat past ook gewoon bij de graphics. Ik heb de eerste drie episodes gespeeld, en kan het jullie van harte aanraden. Speel het spel zoals aangeraden wordt: in het donker en met je hoofdtelefoon op. Nooit geweten dat pixels zo eng konden zijn!
Over crowdfunding gesproken: Marijn had een USB-stick bij zich met enkele films erop, waaronder Iron Sky, een actie/komedie sci-fi die door donaties gefinancierd is. Niet de allerbeste film, maar toch erg vermakelijk, vooral als je hem samen met iemand anders in een melige bui kijkt. Ik bedoel, Nazi’s op de maan, do I need to say more?
Verder nog een paar klassiekers gekeken, zoals Alien(s) en Terminator 2, uiteraard in het donker en het geluid op standje klagende buren, om het nog spannender te maken.
Wat spanning betreft, was onze laatste dag toch wel het hoogtepunt. We zijn namelijk wezen karten in Eindhoven. Ik heb zelf al vaker gekart, maar voor Marijn was het de eerste keer. En dan kom je erachter dat karten in real life toch een stuk intenser is dan met Mario en kornuiten. Maar goed ook dat je elkaar niet mag bestoken met bananen en schilden. Het racen zelf vergt al genoeg concentratie.
Na elke heat moesten we weer even afkoelen (het heet niet voor niets ´heat´) en wachten tot we weer aan de beurt waren. Om de tijd door te komen, speelden we een simpel maar verslavend kaartspelletje, genaamd Love Letter. Heel erg makkelijk om te leren, en nog veel leuker om te spelen. Het spel heeft zoveel diepgang, dat je je afvraagt hoe dat mogelijk is met slechts zestien kaarten.
Als je het allemaal opsomt, hebben we in deze week onbewust alles gedaan waar Retrokings voor staat. Stiekem ben ik dus meer met de site bezig geweest dan ik zelf in de gaten had. Ik ben dan ook blij om teamlid te zijn. Het voelt toch als een tweede thuis.
Tot slot wil ik nog even een wijze raad geven:
Mario Smash Football en Dorito’s zijn geen goede combinatie!
Speel die oude spellen weer!
Nieuwe berichten
