Het wonen in de grensregio met Duitsland heeft zo zijn voordelen. Even over de grens tref je een heel ander assortiment eten en drinken aan en tanken is er in de regel een stuk goedkoper. Toch kleeft er ook een duistere zijde aan deze regio, want Duitse games willen nog wel eens uit de toon vallen in je collectie.
Wat is het toch met Duitsers dat ze per se anders willen zijn? Als ze hun games al niet volledig in het Duits uitbrengen, dan zijn ze wel gecensureerd. Voor beide zaken is geen plaats in mijn huis, maar wie goed kijkt zal toch een aantal Duitse games in mijn verzameling zien. En wie Duitse games ziet ziet vertaalde titels en het niet te missen USK logo. Oh god, het USK logo, wat een drama.
Als bewoner van de grensregio worstel ik mijn hele leven al met dit fenomeen. Net zoals winkels niet kijken op een stickertje meer of minder op je duurbetaalde games wilden ze hier vroeger ook nog wel eens Duitse games in de schappen leggen. Het moet haast wel financieel aantrekkelijk zijn geweest om dit te doen, want hoe dichter je bij de grens kwam hoe meer je het idee kreeg dat Limburg misschien toch een afvallige Duitse provincie was.
Zo ging ik eind jaren 80 vaak met mijn moeder mee als ze ging winkelen in Heerlen. Terwijl zij de kledingzaken indook daalde ik steevast af naar de duistere kelder van Intertoys. Het feit dat je succesvol de vieze junkies in de stad had ontweken en met al je geld op zak de winkel had bereikt was een fraaie prestatie, maar om het vervolgens uit te geven aan games met titels als Mega Man – Dr. Wily’s Rache was dan weer contraproductief.
Hoewel je dergelijke aankopen aan kinderlijke onschuld kan toeschrijven koop ik ook tegenwoordig nog Duitse games, in Duitsland nog wel! Feit is dat ketens als de Media Markt en Saturn minstens één keer per jaar een frisse wind door hun assortiment laten waaien en dan alle overbodige games dumpen. Jammer van dat vreselijke USK logo, maar de slogan van Media Markt is niet voor niks: “Ich bin doch nicht blöd.” Zo zie je maar dat Hollandse gierigheid het toch makkelijk wint van misplaatste afkeer jegens foute doosjes.

Oud gedaan is jong geleerd. Deze Street Fighter II zal een paar tientjes hebben gekost toen ik ‘m in Duitsland uit de budgetbak viste.
Zal deze ergernis ook bij onze Oosterburen bestaan? Stel je bent Duitser en je krijgt voor kerst de Nederlandse versie van Lufia. Dan neem je waarschijnlijk een hele diepe slok van je Altbier terwijl alleen het woord “Scheiβ” door je hoofd spookt. Des te meer omdat deze game ook naar het Nederlands is vertaald. Andersom moet je als Nederlander natuurlijk goed uitkijken dat jij niet met een Duitstalige game wordt opgescheept.
Vermoedelijk ben ik niet de enige gamer die liever geen Duitse games in zijn kast ziet staan. Het artwork-vernietigende USK logo alleen al is een goede reden om deze games zo veel mogelijk te mijden. Ik ben benieuwd of lezers zich herkennen in mijn ergernis, of dat dit een wel heel regionaal verschijnsel is. Laat het hieronder weten zou ik zeggen.