De tijd van kerstbomen en oliebollen is weer aangebroken en dat betekent maar één ding: de 2015 kalender kan bijna de prullenbak in. Zo tegen het einde van het jaar is er niet veel om nog naar uit te kijken, maar er is wel alle ruimte om terug te blikken op een bewogen jaar.
2015 zal vooral om negatieve redenen de geschiedenisboeken ingaan. Als columnist van de Retrokings heb ik min of meer de vrijheid om over welk onderwerp dan ook te schrijven. Dat lijkt misschien triviaal als je het in een breder perspectief plaatst, maar het kan geen kwaad om er even bij stil te staan dat er nog genoeg plaatsen zijn op deze planeet waar zoiets ondenkbaar is.
Ik ben dan ook dankbaar dat ik nog steeds (met plezier!) achter mijn laptop kan kruipen om mijn gedachten vrij spel te geven. Alhoewel… Het afgelopen jaar was mijn bijdrage aan de site beduidend minder dan voorheen. Tja, ik kan alleen maar zeggen dat ik bedolven was onder mijn werk en dat daardoor het schrijven voor de Retrokings er een beetje bij inschoot.
Waar ik wel nog steeds tijd voor vrij kon maken waren de games. Ik loop hopeloos achter op de nieuwste gametrends, maar beetje bij beetje werk ik mijn achterstand weg. Zo heb ik op de Wii eindelijk Super Mario Galaxy en Resident Evil 4 gespeeld. Beide games wisten de hype helemaal waar te maken en ik heb vooral van Mario Galaxy genoten.
2015 was voor mij ook het jaar waarin ik de Mega Drive herontdekte. In mijn jeugd heb ik hier veel op gespeeld, maar dat is ondertussen lang geleden. Gelukkig staat het systeem nog steeds garant voor kwaliteit nou ik links en rechts een paar grijze haren heb. Wat te denken van Shadow Dancer en Shinobi III bijvoorbeeld? Ik speelde ze allebei voor het eerst dit jaar en het klikte meteen.
Een ander succesverhaal is Pokémon Snap. Deze kwam ik een tijdje geleden in een kringloopwinkel tegen voor maar €3,50. Voor die prijs moet je ‘m altijd meenemen. Het schieten van Pokémon deed me een beetje terugdenken aan de Retrokings bijeenkomst in de Hall of Game in 2014, waar ik als gelegenheidsfotograaf wilde Retrokings op de gevoelige plaat wist vast te leggen.
Natuurlijk was niet alles wat voorbij kwam even goed. Met name op de Mega Drive heb ik ook veel bagger gespeeld, waarvan Ecco the Dolphin misschien nog wel de grootste horror was. Hoe Jacques Cousteau ooit reclame kon maken voor deze martelgang weet ik niet, want het spelen van Ecco is als een harpoen in je spuitgat geschoten krijgen door een Japanse walvisvaarder.
Een andere teleurstelling was Black Belt Challenge. Een vechtgame van Nederlandse bodem voor de GameBoy Advance zie je niet elke dag, maar na het spelen van BBC ben ik hier ook niet echt rouwig om. Ik heb groot respect voor het feit dat Lost Boys Games deze game op de markt kreeg in een tijdperk waarin Nederlandse indiegames allerminst vanzelfsprekend waren, maar het kon nog wel wat finetuning gebruiken. En dan druk ik me aardig uit.
Bovenstaande is slechts een kleine greep van de games die ik dit jaar heb gespeeld, maar het waren waarschijnlijk wel de meest impactvolle. Gelukkig houdt iedereen van lijstjes, dus voel je vooral vrij om jouw games van 2015 in de comments te plaatsen. De criteria en volgorde mag je helemaal zelf bepalen, want dat is het voordeel van in een vrij land leven.
Rest mij nog iedereen een geweldig 2016 te wensen! Laten we er weer een mooi jaar van maken.
Speel die oude spellen weer!
