Na de eerste Halloween Special over de PC klassieker Monster Bash, is het tijd voor de volgende angstaanjagende retrogame: Eternal Darkness. De game is door velen over het hoofd gezien en had dan ook op moment van uitgave (Halloween 2002), maar weinig aandacht van zowel media als gamers. Raar eigenlijk, want het is werkelijk waar een ‘hidden gem’ uit de Nintendo Gamecube bibliotheek aan games. Wat veel mensen ook niet weten is dat het een first-party game van Nintendo is, ontwikkeld door Silicon Knights studio en dat de game oorspronkelijk voor de N64 stond gepland. Daarbij was er een indrukwekkende reclamecampagne met originele pakkende reclames op T.V. en in tijdschriften. Reden genoeg om deze vergeten horror topper 11 jaar later alsnog onze volledige aandacht te geven, met als knipoog naar de releasedate op Halloween.
Eternal Darkness: Sanity’s Reqium, zoals de volledige titel luidt, is een adventure-horror game die uniek is in zijn soort. Het spel is een enorme ‘mindfuck’ op een manier die geen ander spel heeft weten te evenaren. De reclameslogan was zelfs: “You don’t play this game..this game plays with you!”. Daarom is het ook jammer dat er van zo’n goede en originele game nooit meer een vervolgdeel is gemaakt, er waren plannen voor een deel op de Wii, maar die werden afgeblazen. Er was onlangs wel een kickstarter gaande om de serie weer leven in te blazen, maar de aangekondigde ontwerpplannen voor dit vervolg vielen niet goed in de smaak bij de fans, waardoor de kickstarter was gefaald. Achteraf gezien misschien maar goed ook, want een slecht vervolg deel zou het origineel onterecht in een slecht daglicht kunnen zetten en ik was er als fan eerlijk gezegd ook niet erg ervan onder de indruk.
“Deep into that darkness peering… Long I stood there…Wondering…Fearing…Doubting… “
Met deze quote van de beroemde horrorschrijver Edgar Allen Poe op het startscherm wordt de griezelige toon van de game meteen goed neergezet. Er werd door veel mensen direct de link gelegd met een andere horror topper op de Gamecube destijds, namelijk de remake van Resident Evil 1. Dit kwam doordat je ook hier begint in een groot landhuis. Echter werd deze vergelijking onterecht gemaakt. Het is namelijk geen survival horror game, zoals vaak verkeerd werd gedacht, maar een action adventure in een horror setting. En wàt een horrosetting! De makers waren duidelijk fan van het werk van klassieke horrorschrijvers zoals dus Poe, maar ook H.P. Lovecraft. Dit is goed te merken aan het plot, en de duistere wezens en magie (in het spel wordt het magick genoemd) die het spel rijk is.
De hoofdrolspeelster van deze game is ‘Buffy look-alike’ Alexandra Roivas. De blondine doorzoekt het landhuis van haar pas overleden grootvader, die op brute en onverklaarbare wijze is vermoord. Tijdens de speurtocht komt zij erachter dat haar opa geobsedeerd was met het occulte. Als ze een geheime kamer vindt vol met artefacten stuit ze tegen een mysterieus boek op. Een boek met een leren kaft gemaakt van mensenhuid en botten en geschreven met bloed als inkt, het is de ‘Tome of Eternal Darkness’. Natuurlijk is ze nieuwsgierig en begint ze al vlug met het lezen van het boek. En zo begint het spel, elk level is een hoofdstuk uit het boek. Elk hoofdstuk volgt een sleutelfiguur uit de geschiedenis en daarom speelt elk level zich in een andere tijd af en heeft het andere locaties en wapens. Na het lezen van een hoofdstuk speel je weer met Alexandra in het landhuis, opzoek naar nieuwe pagina’s van de ‘Tome’. In het boek staat beschreven hoe de echte geschiedenis van de mensheid tot op heden is verlopen. In werkelijkheid strijden drie oude goden met elkaar, afgeschermd het perspectieve vermogen van de mensheid in het geheim van de duisternis. De hoofdstukken gaan over de uitverkorenen die zich hebben opgeofferd in de strijd tegen het kwaad. Naarmate het spel vordert kom je erachter dat ook de voorouders van Alexandra een rol hebben gespeeld in die strijd. Verder zal ik niks verklappen over het plot van de game, dit is namelijk een van haar sterkste punten en is ook erg belangrijk voor de ervaring. Wat ik er nog wel over kwijt wil is dat er drie verschillende verhaallijnen zijn (en later nog een die vrij is te spelen) die elk een van de drie oude goden volgen. De goden vormen de basis van het spel, want alles is ermee verbonden zowel in het verhaal als de gameplay. De drie goden werken als een soort Pokémonsysteem. Chattur’gha is rood is verbonden met je health en is sterk tegen groen, Xel’lotath. Deze is verbonden met je ‘Sanity’ of geestelijke gezondheid en is krachtig tegen blauw. Blauw vertegenwoordigt Ulyaoth, verbonden aan magick en is weer sterk tegen rood. Op deze manier werkt ook het magiesysteem. En zelfs de vijanden zijn verschillend, afhankelijk van welke verhaallijn (god) je kiest.
This…isn’t …really..happening!??
Het aspect wat deze game zo bijzonder maakt is het Sanity-systeem. Nintendo heeft er destijds zelfs patent op aangevraagd. Zodra je een monster in het spel aankijkt, verlies je een gedeelte van je geestelijke gezondheid. Hoe lager je Sanity meter is hoe vreemder alles in Eternal Darkness wordt. De muziek wordt steeds dreigender, het camerastandpunt wordt steeds angstaanjagender. Je hoort jouw spelfiguur in zichzelf mompelen, omdat hij of zij de grip op de realiteit verliest. Als je Sanity zo goed als leeg is, dan gebeuren de rare dingen in het spel pas echt, de zogenoemde Sanity-effecten. Deze kunnen overal voorkomen, maar sommige effecten zijn verbonden aan bepaalde gedeeltes van een level. Denk aan schilderijen die ineens veranderen in demonische afbeeldingen, een buste die je nastaart. Je kan opeens op het plafon lopen, of in een kamer zijn die ineens heel anders maar toch herkenbaar is net als in een nachtmerrie. Maar zoals de slogan al zegt, het spel speelt ook met jou als speler en dat is echt de kracht van deze game. Zo kan de besturing ineens omgedraaid zijn, staat er dat je gamecube niet meer goed werkt, of staat je geluid van je T.V. opeens op mute. Of wat dacht je van vliegen die ineens op je T.V.-scherm lopen. Dit zijn slechts enkele en nog maar de minst indrukwekkende van de vele Sanity-effecten die in de game zitten, de rest moet je zelf maar ervaren. De steeds meer dreigende sfeer van graphics, muziek, vijanden en de Sanity-effecten zorgen voor een enorm benauwde, angstaanjagende game-ervaring.
Eternal Darkness is een unieke game in zijn soort en het is absoluut een van de beste Gamecube games, sterker nog een van de beste horror-games die bestaat. Deze ‘Sleeper-hit’ is verplichte kost voor alle horror-fans. Het is moeilijk om uit te leggen wat deze game zo geweldig maakt, dit moet je vooral zelf ervaren. Het meesleurende verhaal, de geweldige monsters, de manier hoe je spreuken gebruikt, aanwijzingen moet zoeken, de schrikmomenten, de sfeer, alles is in dit meesterwerk tot in de puntjes goed verzorgd. Het is de ultieme Halloweengame! In de trailer hieronder kun je een goed indruk van deze game krijgen.
Trailer:
Waarvan krijg jij het benauwd in films of games?