Ik ben altijd al een groot fan geweest van Stephen King. Zijn schrijfkunsten vind ik fenomenaal. Als lezer word je écht in het verhaal gezogen en de sfeer die hij neerzet is iedere keer weer om te genieten. Hoe moeilijk moet het dan wel niet zijn als je geboren wordt als de zoon van grootmeester King en je hebt zelf ook de ambitie om te schrijven. Dat lijkt me toch erg lastig. Zo dacht Joseph Hillstrom King er waarschijnlijk ook over. Hij is namelijk gaan schrijven onder het pseudoniem Joe Hill. Heel begrijpelijk als je naam wilt maken in de schrijverswereld zonder dat elke keer de naam en het werk van je vader te spraken komt.
Via het almachtige internet zag ik dat Joe Hill gewerkt heeft en nog steeds werkt aan een graphic novel serie, genaamd Locke and Key. De kritieken waren veelal lovend en dus ging ik op zoek naar het eerste deel. Wat uiteindelijk de hardcover Welcome to Lovecraft is geworden; het bundelt de eerste zes delen van de serie. Ik zal gelijk met de spreekwoordelijke deur in huis vallen. Overigens zal je bij het lezen van Locke and Key veel deuren gaan zien, maar dat terzijde. Wat een geweldige serie is Locke and Key! Al vanaf het prille begin, sterker nog bij de eerste panels word je in het verhaal getrokken en laat het je niet meer los. Je vraagt je direct af wat er allemaal gaande is en hoe het een en ander zover heeft kunnen komen? Op het begin voelde ik me als een blinde in een donker bos. Er gebeurt direct zoveel, zonder dat er duidelijk wordt gemaakt wie de personages zijn en waarom ze bepaalde dingen doen. Maar geen zorgen! Wanneer je verder in het verhaal komt worden er langzamerhand steeds meer zaken duidelijk en blijkt gelijk hoe geniaal het verhaal in elkaar zit. Wel heb ik af en toe teruggebladerd om te checken of ik het allemaal goed had begrepen. Echter is dit voor mij een groot pluspunt. Het gaf alleen maar aan, dat ik absoluut het verhaal goed wilde volgen en geen details misliep.
Het verhaal draait om een familie, waarvan de vader op brute wijze is vermoord, die hun intrek nemen in het familiehuis: Keyhouse. Het huis ziet er niet al te gezellig uit, maar is daarentegen wel mooi en landelijk gelegen. Het herbergt een hoop geheimen. Geheimen die zichzelf langzaam maar zeker blootgeven door middel van speciale sleutels die op hun beurt weer speciale deuren openen. Meer ga ik er nooit over vertellen, maar reken op een hoop spanning en duistere geheimen. Het hoofdpersonage is de jongste telg van de Locke familie, en luistert naar de naam Bode. Hoewel hij vanwege zijn jonge leeftijd nogal naïef is, is dit juist ook zijn sterke kant. Je leeft met hem mee en vraagt je soms af waarom hij doorgaat waar andere zouden stoppen.
Het tekenwerk wordt verzorgd door Gabriel Rodriguez en het doet prima zijn werk. Nergens is het erg bijzonder, maar wel bijzonder doeltreffend. En daar gaat het om in een verhaal als Locke and Key. Op bepaalde momenten de juiste snaar weten te raken bij de lezer en dat doet Rodriguez. Ik kan je verzekeren dat je bij het omslaan van bepaalde pagina’s het kippenvel in je nek zal voelen.
Ik heb erg genoten van het eerste deel van Locke and Key en het zal dan ook niet lang duren voordat ik verder ga met het tweede deel. Ik zie het al helemaal voor me: diep weggedoken onder het dekbed met de wind die buiten van zich laat horen tijdens een koude winteravond. Heerlijk!
Ben jij ook fan van Joseph Hillstrom King en Stephen King?