Hersenspinsels van een retrogamer door gamejournalist Peter-Paul van Caam. Lees o.a. over classic games, kinect, commodore 64, icade en vuurknopvingers.
Op regenachtige zondagen zoals vandaag heb ik vaak de neiging om te mijmeren over het verleden. Meestal duurt het niet lang voordat ik in gedachten weer terug ben bij de games van vroeger. De zogenaamde retrogames. Waarom eigenlijk de benaming retro games? Ze zijn nu nog net zo leuk – eigenlijk leuker – als de hedendaagse games. Klinkt retrogames dan niet wat minderwaardig? Misschien klinkt classic games beter?
Ik kan me de tijd niet heugen dat ik in een hedendaagse game ben `gedoken`. In de woonkamer staat wel een Xbox 360, maar deze wordt alleen door de kids gebruikt vanwege de waanzinnige Kinect optie. Toegegeven als ik nu jong was, vond ik Kinect waarschijnlijk ook ontzettend cool. Echter, voel ik me nu te oud om als een dwaas te gaan springen voor mijn televisie. Alhoewel, wanneer het donker is en de gordijnen zijn gesloten, waag ik me er af en toe nog aan. Ga maar na, werk – eten – kids – avond. In de avond wilt vrouwlief vaak televisie kijken. Wat schiet er dan nog aan tijd over? Zeker wanneer je een tig tal uren in een game moet stoppen; dat gaat mij niet lukken. Als goed alternatief heb ik tegenwoordig de iPad. Handzaam, snel en je zit zo in een game. Niet iedereen ziet het als een volwaardig gaming-device, vanwege de touch-controls, maar een Icade doet wonderen. iOS games zijn tegenwoordig de retrogames – uhh classic games – van toen. Tegenwoordig verschijnen er talrijke remakes van classics. Oké, het zijn updates en niet allemaal even geslaagd, maar ik vind het tof om ze in een nieuw jasje opnieuw te mogen beleven.
Maar goed, wanneer ik mijn gedachten weer de vrije loop laat, zie ik de beige Commodore 64 of de hagelwitte Super Nintendo weer voor me. Ik op mijn slaapkamertje terwijl ik de ene naar de andere classic speel. Af en toe tussendoor wat huiswerk maken en daarna weer snel verder. Online spelen? Tuurlijk, maar eerst even inbellen met mijn 28k8 modem. Wanneer je tegen elkaar wilde spelen, kon je zelfs je tegenstander rechtstreeks in de ogen kijken. Hij of zij zat immers naast je.
Respawnen? Tuurlijk, aan het begin van het spel mag je weer opnieuw beginnen. Een game uitspelen in 10 uur. Denk eerder maar aan 10 dagen. Je kon ook niet anders. Ik kreeg in ieder geval niet iedere maand een nieuwe game dus bleef je maar proberen om verder te komen. Net zo lang tot er blaren zichtbaar werden op je duim en vuurknopvinger. Vroeger mocht je de omgeving van een level – door middel van je fantasie – zelf invullen. Hetzelfde verhaal geldt voor je tegenstanders. Tegenwoordig wordt alles op een presenteerblaadje aangeleverd en hoef nee, mag je je fantasie niet meer gebruiken. Dat is strikt verboden. Je moet je maar schikken aan de spelwereld die de ontwikkelaar voor je heeft ontworpen.
Gek toch hoe enkele plaatjes van oude consoles tot bovenstaande stortvloed van woorden kan leiden. Schrijf het van je af – het helpt echt! Ben jij ook een retrogamer en lijkt het je ook leuk om een keer voor Retrokings te schrijven? Stuur ons een berichtje naar info [at] retrokings.nl.