Vergeleken met de horror-reviews van de andere Retrokings, valt deze een beetje uit de toom. Geen bloedspetters, afgehakte hoofden of andere rondvliegende lichaamsdelen te bekennen. Toch kunnen deze spellen het bloed onder je nagels vandaan halen, en moet je het koppie erbij houden om je ballen niet kwijt te raken.
Door de jaren heen zijn er heel wat pinball spellen uitgebracht, zowel op de handhelds, consoles als – uiteraard – de PC. Kenmerkend hierbij is dat elke kast een eigen thema heeft. Een griezel- of horrorthema is natuurlijk erg voor de hand liggend, en het is dan ook niet verwonderlijk dat er de nodige varianten voorbijkomen in menig flipperspel.
Graveyard (in sommige versies Nightmare genaamd) uit Pinball Dreams, Stones ’n’ Bones uit Pinball en Fantasies Trick or Treat uit Psycho Pinball.
Ondanks dat het griezelaspect goed en op verschillende manieren wordt uitgewerkt in de bovenstaande kasten, kun je het niet echt volbloed ‘horrorgames’ noemen. Het betreft steeds maar één van de vier tables waar je per spel uit kunt kiezen, de rest heeft compleet andere thema’s. Daarom wil ik graag de aandacht leggen op enkele spellen waarbij dat wél het geval is, te beginnen bij de oudste.
Out Of This World!
Een beetje filmliefhebber moet de Alien-reeks natuurlijk wel gezien hebben. Deze angstaanjagende wezens en hun opmerkelijke architectuur zijn een bron van inspiratie voor flink wat gameontwikkelaars. Denk bijvoorbeeld maar aan Contra als overbekend voorbeeld. Dat het zich ook prima leent voor een flipperspel, bewijst NAXAT Soft in 1988. In dat jaar brengen ze Alien Crush uit op de TurboGrafx-16.
Een van de sterke kanten van de TurboGrafx-16 is de mogelijkheid om (voor die tijd) veel kleuren tegelijk weer te kunnen geven. Daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt, en je ogen worden dan al snel getrakteerd op zeer fraaie beelden. De biomechanische look die we kennen van wijlen H.R. Giger zorgt meteen voor een grimmige sfeer. Het grote alienhoofd in het midden van de kast, de vele monden en andere wezens maken het er niet veel beter op.
Zodra je begint te spelen, heb je ook echt het idee dat de kast leeft. Allerlei targets bewegen uit zichzelf of reageren als je ze raakt met een goed schot. De ‘monden’ kauwen ook echt op je bal, en als je bepaalde bumpers vaak genoeg hebt geraakt, komen er monstertjes uitgekropen. Aan jou natuurlijk de taak om ze neer te schieten voor extra punten!
Het is niet alleen het grafische gedeelte wat dit spel zo bijzonder maakt. De muziek draagt ook zeker zijn steentje bij. Er kan uit twee soundtracks gekozen worden, die beiden erg goed bij het thema passen. Maar wat het vooral zo’n opvallend spel maakt, zijn de bonusrondes die je vrij dient te spelen. Er zijn er zes, die pas toegankelijk zijn nadat je bepaalde targets of sinkholes hebt geraakt. In elke bonusronde moet je een missie voltooien, wat meestal neerkomt op het verslaan van monsters door de bal tegen ze aan te schieten. Dat valt nog best wel tegen, vooral omdat elk monster weer een ander bewegingspatroon heeft of gebruik maakt van bescherming.
Het spel is zeer verslavend, vooral voor pinball-liefhebbers. Uiteraard valt er ook wel wat kritiek te bespeuren. Wat mij betreft is het een minpunt dat je het spel slechts met een speler kunt spelen. Een vriend uitdagen voor ‘om en om’ een bal te spelen is dus niet mogelijk. Verder bestaat de kast uit twee delen, maar het beeld scrollt niet. Het beeld springt steeds van het bovenste naar het onderste scherm, afhankelijk van waar de bal zich bevindt. Dit kan sporadisch tot verwarring lijden, iets wat al snel fataal kan zijn bij flipperkasten.
Medieval Evil
Ongeveer een á twee jaar later worden deze beide punten verholpen als NAXAT Soft de opvolger Devil’s Crush uitbrengt. Het spel wordt een paar jaar daarna nog door Technosoft in aangepaste vorm geport naar de Sega Megadrive, onder de naam Dragon’s Fury.
Het verschil in box artwork had niet groter kunnen zijn.
Nu kan de speler kiezen om alleen of samen met een vriend te spelen. Het scrollende beeld is niet alleen een verademing, maar ook essentieel, aangezien de kast dit keer uit maar liefst drie schermen bestaat. Het voelt ook meteen een stuk minder statisch, als het beeld mee beweegt met de bal.
In tegenstelling tot het futuristisch aandoende Alien Crush, gaan we nu juist terug in de tijd, de middeleeuwen om precies te zijn. De buitenaardse wezens hebben plaats gemaakt voor levende skeletten, monniken, draken en andere vreemde beestjes. De achtergrond is dit keer voorzien van flink wat stenen, een heus flipperkasteel als het ware.
Wederom ademt de kast echt sfeer uit, met alle wezentjes die rondlopen over het speelveld, en kleine details die extra charme toevoegen. Zo volgt het oog van de schedel de bewegingen van je bal nauwkeurig, en wordt je zelfs door hem uitgelachen als je de bal kwijt raakt. Of het vrouwenhoofd in het midden, dat langzaamaan verandert in een drakenkop..
De muziek maakt, ondanks dat er dit keer maar een track beschikbaar is, het geheel compleet.
De gameplay is verder hetzelfde gebleven, dus ook hier heb je enkele bonuslevels om vrij te spelen. Door de toevoeging van het derde scherm is er zelfs nog meer te beleven, en dus nog veel meer mogelijkheden om punten te scoren. Hier ben je dus nog wel even zoet mee!
Mocht je interesse hebben in deze twee spellen, dan kun je ze nog gewoon kopen via de Virtual Console op je Wii, of via het Playstation Network.
What A Horrible Night To Have A Curse
Er is een redelijk grote kans dat je nog nooit eerder van deze twee games had gehoord. De TurboGrafx-16 was dan ook niet zo bekend als de (S)NES of MegaDrive. Misschien dat het volgende spel wel een balletje (?) doet rinkelen. In 1995 begint Sierra/Dynamix met de 3D Ultra Pinball-reeks voor de PC en Mac. De serie zal uiteindelijk vijf delen beslaan, maar mij gaat het nu om het tweede deel, Creep Night.
Zodra je het spel opstart, krijg je een korte intro te zien, die vrij cartoony overkomt. De Goblins doen je een beetje aan de Gremlins denken. Ze doen niet echt iemand kwaad, ze willen gewoon lol trappen, al gaat dat vaak ten koste van anderen. Jou dus, in dit geval. Dit geeft ook meteen de toon van het spel aan. Vrij serieus, maar wel met een humoristische ondertoon.
Je hebt dit keer de keuze uit drie verschillende kasten, en dit keer zijn het ook echt bakbeesten. Je kunt ze afzonderlijk spelen of op volgorde. Elke kast heeft namelijk een bepaalde doelstelling, en als je dat weet te behalen, ga je door naar de volgende. Dit is toch wel een vrij origineel concept binnen het flippergenre. Los van extra ballen of multiballs, kun je nu dus ook continues kiezen als bonus, om zo de kans te vergroten dat je een level uitspeelt.
Als je het gaat vergelijken met Alien Crush en – vooral – Devil’s Crush, zie je al snel de nodige overeenkomsten. Elke kast bestaat ook uit drie delen, al zijn ze nu over de breedte van het scherm uitgesmeerd, in plaats van boven elkaar. Oftewel, je hebt de gehele kast te allen tijden compleet in beeld. Hierdoor kan het soms wat onoverzichtelijk worden, aangezien alles relatief kleiner is, en het niet altijd duidelijk is waar een bal weer tevoorschijn zal komen. Maar na enkele keren spelen, zul je dat wel snel doorhebben.
Ook bij dit spel heb je de nodige monsters die over het speelveld heen lopen. Spoken en vleermuizen die rondvliegen, zombies, skeletten en goblins die tevoorschijn komen als je bepaalde modes hebt geactiveerd. Het is wel zo handig dat het spel met een vurige cirkel aangeeft waar je op moet schieten, er zijn per kast namelijk tig gaten om de bal in te schieten.
Helaas heeft het spel enkele minpunten, zoals mindere balcontrole bij de kleinere kasten aan de zijkanten van het scherm, of sporadisch een glitch waardoor de bal door de flipper heen gaat. Toch neemt dat de pret niet weg van dit heerlijk verslavende spel. De kasten zijn zo groot, en er is zoveel te beleven, dat je wel even bezig bent om dat helemaal uitgevogeld te krijgen!
Met welk spel kan jij op de flipperkast worden gejaagd?
Speel die oude spellen weer!
Nieuwe berichten
