Na dertig jaar ga ik de uitdaging weer aan: kan ik winnen van het C64 voetbalteam in International Soccer uit 1983? Dit is de enige voetbalgame die ik ooit serieus gespeeld heb. Vaker tegen een schoolvriend dan tegen de Commodore 64. Nu, dertig jaar later, ga ik opnieuw proberen om het computerteam van de C64 uit te schakelen. Ik heb de ontwikkeling van voetbalgames niet gevolgd, dus voor mij is de tijd wat dat betreft stil blijven staan en is dit DE game op voetbalgebied.
Gameplay
Als je het spel start kan je kiezen of je tegen elkaar speelt, of tegen de computer. De computer kent negen verschillende levels. Level 1 is het makkelijkst. Level 9 het moeilijkst. Er is uiteraard een eerste en een tweede helft en elke helft duurt 200 seconden. Elk team bestaat uit zeven spelers (twee spitsen, twee middenvelders, twee verdedigers en een keeper). Het is niet mogelijk om een overtreding te maken.
Je kan maar één speler tegelijkertijd besturen en dat is meestal de speler die het dichtst bij of aan de bal is. De overige spelers worden bestuurd door de computer. En dat kan soms best frustrerend zijn. Heb je een mooie pass in gedachten, loopt de speler die de pass op moet vangen totaal de verkeerde kant op, zelfs al zou deze de bal zijn kant op moeten zien komen. Wanneer een actieve speler te ver van de bal af is of het beeld uitloopt, neemt de computer de besturing van deze speler over en schakelt je eigen besturing over naar de speler die op dat moment het dichtst bij de bal is.
De spelers komen het veld op voor de aftrap.
Level 1 – Wandeling in het park
Nu ik weer op de hoogte ben van besturing en regels, is het tijd geworden om de strijd aan te gaan. Om de tegenstander af te tasten begin ik met level 1. Al snel blijkt dat de computer weinig weerstand biedt en het lijkt alsof er wat circuits zijn doorgefikt in het rekencentrum van de C64; de computergestuurde spelers gedragen zich als malloten; diverse malen lopen ze met de bal over de zijlijn, stormen op het verkeerde doel af of blijven doodleuk staan wachten tot de bal van ze wordt afgepakt. Een doelpunt maken is vaak ook een kwestie van met bal en al het doel in lopen, zonder in de aanloop daartoe veel verdediging tegen te komen. Kortom: dit gaat helemaal nergens over. Met een nog schamele overwinning van 5-0 (ik moet er even inkomen) bekijk ik met een dubbel gevoel de bekeruitreiking en besluit wat levels over te slaan en verder te gaan met level 5.
De bekeruitreiking door een prachtige, uit 95 pixels bestaande dame.
Level 5 – Leuk spelletje
Na tachtig seconden in de eerste helft heb ik nog geen doelpunt gemaakt terwijl het eerste tegendoelpunt al wel is gevallen. Maar twintig seconden later scoor ik zonder al teveel moeite de gelijkmaker. De computer speelt toch aanzienlijk beter. Mijn eigen spelers daarentegen, waar ik geen controle over heb, hebben nog steeds het inzicht van een poffertje. Veel passes belanden daarom ook – onder luid gemopper mijnerzijds – bij de tegenstander. Ik kan ook niet zien waar mijn spelers lopen als ze zich buiten het beeld begeven. Regelmatig probeer ik niet actieve spelers naar de bal te dirigeren, maar het enige dat er gebeurt is dat de actieve speler het beeld uitloopt, en de rest van mijn spelers zijn in geen velden of wegen te bekennen. Als ik me dus in de tweede helft concentreer op mijn actieve speler gaat het beter, maar het blijft 1-1. Ik hoop vurig op een verlenging, maar die komt er helaas niet. Best een leuk spelletje, maar toch iets beter mijn best doen de volgende wedstrijd, want ik stuif nu gelijk door naar level 9!
Verschillende spelers zijn meer geïnteresseerd in de zijlijn dan de bal.
Level 9 – Geploeter alom
Het wordt duidelijk dat mijn tegenstander maar één doel voor ogen heeft en dat is het doel waar mijn keeper in staat. De passes van mijn rivaal komen bijna allemaal aan en het grote aantal schoten op mijn doel gaat in een dermate tempo dat mijn doelman niet genoeg tijd heeft om op te staan, waardoor het al snel 0-1 staat. Het lijkt nu ook moeilijker om de bal van de tegenstander af te pakken en de tactiek om dat goed te doen is mij nog niet duidelijk. Een sliding maken kan niet, dus de enige manier lijkt “op een bepaalde manier langs je tegenspeler lopen en maar hopen dat de bal meekomt”. Ik heb het algoritme dat mijn eigen niet-actieve spelers bestuurd nog steeds niet door, dus een mooie combinatie blijft uit. Deze wedstrijd eindigt na veel geploeter in een 1-4 en de beker gaat naar de tegenpartij.
Conclusie
International Soccer is waarschijnlijk het leukst als je de game met z’n tweeën speelt. Maar de computerspeler biedt, zeker bij level 9, ruim voldoende weerstand, zonder dat je het idee krijgt dat je tegenstander onverslaanbaar is. Het verschil tussen level 5 en level 9 is niet zo groot als tussen 1 en 5, maar groot genoeg om in eerste instantie niet te kunnen winnen. De oplopende moeilijkheid zit ‘m voor een deel in de speelstijl van de computer, als ook in de toenemende noodzakelijkheid van het voorspellen van de bewegingen van je eigen spelers als die niet aan de bal zijn. Hun spelinzicht blijft matig, zelfs in level 9. Daarnaast lijken de spelers van je tegenstander vaak al op de juiste plek te staan! Eerlijk? Het lijkt er niet op. Maar spannend blijft het wel; je blijft de indruk houden dat je de computer kan verslaan. Toch nog maar een nieuw potje?
Heb jij wel verstand van voetbalgames? Was deze game zijn tijd vooruit? Of is de gameplay inmiddels zwaar achterhaald? Laat het weten!
Ronald Eijkman
Ronald is opgegroeid met de Commodore 64 en etaleert zijn passie voor deze fantastische 8-bit computer regelmatig op Retrokings.nl. Dat hij van retrogames houdt is duidelijk; op zijn website Dosgamers.com lees je hoe je al die geweldige games van toen op je pc van nu kunt spelen!
Follow Me:
Speel die oude spellen weer!
Nieuwe berichten
