Vanaf het moment dat er in huis een mini versie van mijzelf rondloopt, is de tijd die ik voor gamen heb behoorlijk minder geworden. Als ik dan tijd over heb, zijn er vaak nog een paar andere verplichtingen die voorgaan, of ben ik gewoon te moe (en dan ben ik net 26). Tegenwoordig kies ik daarom vaak voor de wat kortere games die je even op de iPad, iPhone of 3DS kan spelen en ook weer zo kan wegleggen als het nodig is. De console wordt echter niet vergeten maar moet tegenwoordig iets langer op z’n beurt wachten. Dit doet me vaak verlangen naar de tijd toen ik nog dagelijks uren doorbracht met, naar mijn mening, de beste console ooit… De Nintendo Gamecube.
Natuurlijk heb ik vóór die tijd ook bij vrienden gespeeld op de NES, SNES en de Playstation 1/2, ik vond dat helemaal geweldig. Niet alleen het spelen van de games, maar vooral het hebben van een eigen console was iets waar ik naar verlangde. Op dat moment verdiende ik genoeg met m’n bijbaantje en vond ik de nieuwe console van Nintendo het meest interessant, in tegenstelling tot de Playstation 2, waarvan weinig games mij bekend voorkwamen. Dit zal mede ook gekomen zijn doordat ik opgegroeid ben met Mario games. Vrij snel na de release liep ik naar de Intertoys met mijn zuurverdiende centjes en greep ik zo’n paarse kubus uit de rekken. Op dat moment was er eigenlijk maar één titel die mij het meest aansprak aangezien, daar de bekende snorremans op de cover was te vinden. Met Super Smash Bros. Melee had ik een pareltje in m’n handen en een hele mooie game periode voor de boeg.
Na het meermaals doorspelen van de singleplayer met verschillende personages begreep ik al snel dat het daar niet om draaide. Nee, de beste ervaring kwam pas naar boven als je uren en uren ging stoppen in de Melee stand. Elk personage en level uitproberen, kijken welke combinatie aan items het meeste plezier opleverden, heel snel de percentage matches omwisselen voor stock matches en dan heel veel oefenen. Dit had tot gevolg dat ik tegen een vriend honderden matches heb gespeeld, hij als Fox en ik als Falco. Hyrule Temple was voor ons altijd het strijdtoneel, een vrij groot level met verschillende niveaus. We bestookten elkaar o.a. met bommen, Pokéballs, freezies, mijnen en beam swords om de klus vervolgens te klaren met de super scope die een grote energiebal op de ander afvuurde. Een grijns verschijnt op m’n gezicht, need I say more?
Een andere memorabele game is m’n eerste survival horror ervaring ooit, de remake van Resident Evil. Destijds stond ik in de winkel te twijfelen of ik hem wel moest kopen. Op de achterkant stond zo’n afschuwelijke zombie me aan te gapen alsof hij zeggen wilde: laat me dan liggen schijtluis! Uiteindelijk heb ik hem gekocht omdat ik graag een nieuw genre wilde uitproberen. Het eerste uur heeft me vooral veel irritatie bezorgd aangezien ik al meteen niet langs de eerste zombie kwam. Mijn personage had alleen een mes op zak en wat ik ook probeerde, elke nieuwe poging eindigde in ‘you are dead’. De 60 euro die ik had uitgegeven voelden als weggegooid geld. Gelukkig bood het internet destijds uitkomst en heb ik de hele game kunnen ervaren. Ik ben me meerdere malen dood geschrokken en ik durfde vaak niet om de hoek te lopen in een gang of een kamer te betreden. Al was het alleen al omdat er weer zo’n creep op je stond te wachten of dat de muziek je de stuipen op het lijf joeg. Menige avond keek ik voor het slapen gaan nog even of er écht geen zombie op de gang stond. De serie heeft me vanaf dat moment gegrepen en hoewel het niveau tegenwoordig beduidend minder is, ben ik nog altijd fan.
Na Smash Brothers heeft Mario Kart: Double Dash de meeste uren gemaakt op mijn vierkante vriend. Tot op de dag van vandaag vind ik dit nog altijd een van de beste Mario Kart versies ooit. Elk personage had zijn eigen speciale item, dus het was belangrijk om de juiste combinatie op een kart te zetten. Dit had ook invloed op het soort kart wat je moest kiezen aangezien je met Bowser in je team niet op de kinderwagen van Baby Mario kon gaan zitten. Tijdens het racen was het mogelijk om te wisselen tussen de beide personages wanneer je maar wilde. Deed je dit op het juiste moment kon het zijn dat je ineens 6 rode schildjes of paddenstoelen in je bezit had. Leuke items of niet, op DK Mountain ben ik nog altijd onverslaanbaar. Ik ken elke bocht en weet precies hoe je langs alle ravijnen moet driften. Tevens heb ik in de Balloon Battle mode het level Cookie Land ook helemaal kapot gespeeld. Zelfs zo lang dat ik het vrolijke deuntje niet meer uit m’n hoofd kreeg. Samen met een kameraad ben ik ooit tot de stand 161-157 gekomen, toen waren we er voor die avond wel even klaar mee.
Zo kan ik nog wel even doorgaan met titels waar ik echt vele uren plezier van heb gehad. Onder andere Mario Party 4/5, Mario Tennis, Mario Golf Toadstool Tour, Mario Smash Football en Dancing Stage Mario Mix hebben voor vele uren vertier gezorgd. Singleplayer avonturen als Super Mario Sunshine, The Legend Of Zelda: The Windwaker en Starfox Adventures zullen me eeuwig bij blijven. Ik vergeet bijna het meesterlijke Resident Evil 4, wat ik tot nu toe de beste uit de serie vind. Oké, eentje wil ik zeker nog even noemen waar ik toch wel een pro in ben geworden, al zeg ik het zelf: Donkey Konga. Ik kocht het eigenlijk puur voor de gein om een beetje te rammen op die bongo’s. Toen ik meerdere bongo controllers aanschafte, kwam de aap pas echt uit de mouw. Het was hilariteit alom, vooral als 4 personen door elkaar heen trommelden en klapten. Uiteindelijk heb ik samen met mijn Smash Brothers sparringpartner er een sport van gemaakt om op het hoogste niveau de liedjes met een hand op de rug te gaan spelen. Dat hebben ze bij Nintendo op kantoor vast niet geprobeerd!
Het is vooral het plezier dat ik heb beleefd wat de Gamecube voor mij de beste console ooit maakt. Hoe mooi de graphics tegenwoordig ook zijn, voor mij is de fun factor nog altijd het belangrijkst. Het lijkt er zelfs op dat de Wii U ook wat van die praktijken begint te vertonen. De Wii U heeft misschien niet de grootste third party namen of de mooiste plaatjes, maar na een paar uur spelen komt dat Gamecube gevoel een klein beetje om de hoek kijken.
Iemand zin in een potje Melee, Hyrule Temple?
Speel die oude spellen weer!
Nieuwe berichten
