Retrogame column door Peter-Paul van Caam. Lees over de Tweede Wereldoorlog en trots.
Tegenwoordig speelt iedereen games.Zelfs je vader of moeder weet zijn of haar weg te vinden in bijvoorbeeld een spelletje Bejeweled op de iPad. Vroeger was dit wel anders. Games waren begin jaren ’90 nog niet algemeen geaccepteerd en sommige vonden je zelfs een ‘deus’ als je vaak games speelde.
Ik was helemaal een uitzondering op de regel want niet alleen ik speelde graag games, maar ook mijn vader. Menig vriendje fronste zijn wenkbrauwen wanneer ik vertelde dat mijn vader bezig was met Command and Conquer. Speelt hij dat echt?
Je mag dus wel zeggen dat het gamen met de paplepel is ingegoten. Toen ik nog heel klein was kwam mijn vader thuis met een soort Pong machine waarop je een variant van voetbal, tennis en nog een vage sport kon spelen. Tenminste dat moest het voorstellen. In werkelijkheid waren het een paar pixels. Maar ik vond het geweldig en met kinderfantasie kom je een heel eind. Al snel volgde er een beige (nog steeds de mooiste) Commodore 64 en het spreekwoordelijke hek was van de dam.
Al die jaren bleef mijn vader trouw doorspelen. Maar meneer heeft wel zijn voorkeuren: alleen PC games en het liefst shooters met een World War 2 thema. Hij speelt al zijn games helemaal uit. Iets waar ik zelf nog een voorbeeld aan kan nemen. Menig klassieker is inmiddels voorbij gekomen, Doom (alle delen), Call of Duty reeks, Medal of Honor reeks, Commandos, Command and Conquer reeks, Operation Flashpoint en zo kan ik nog wel even doorgaan. Oh ja, ook alle Pro Cycling Manager delen zijn gespeeld. Naast virtueel schieten is hij namelijk ook een groot wielerliefhebber.
Het meest geweldige aan dit verhaal is zijn handelsmerk qua spelen. Namelijk de omgekeerde muis techniek! Ik ken niemand, maar dan ook niemand die zijn muis tijdens het spelen 180 graden omdraait? Ik heb het weleens geprobeerd, maar het is geen doen. Probeer het zelf maar eens en je weet wat ik bedoel.
Op latere leeftijd gaan de meeste mensen anders tegen hun ouders aankijken. Een bepaald soort respect wat je gaat krijgen voor wat ze allemaal gedaan en gelaten hebben om hun kinderen op te voeden. Ik was al trots en ben dat nog steeds op het feit dat mijn vader nog steeds enthousiast games speelt. Natuurlijk heeft hij nog genoeg andere kwaliteiten, maar dit is geen Margriet of Libelle. Mijn trots werd nog eens gesterkt toen ik vroeg wat hij voor zijn 62ste verjaardag wilde? “Black Ops 2 lijkt me we leuk”.