Ik loop al een tijdje met enkele vragen rond, en wat doet je als schrijver dan? Juist, je zet die vragen op het digitale papier. Wellicht hebben jullie een antwoord?
Ik vraag me af hoe groot de retrogame scene is in Nederland. En spelen deze liefhebbers retrogames als bewuste keuze of uit nostalgie? We merken het bij Retrokings ook: de ene keer krijgen we op een artikel tig reacties (dank daarvoor) en op een gamereview (waarvan wij denken dat het een classic in optima forma is) nauwelijks of geen reacties. Is het omdat iedereen tegenwoordig visueel is ingesteld en dus sneller op een foto reageert en geen zin heeft om een lap tekst te lezen? Een overkill aan informatie? Interessante materie als je het mij vraagt. Zoals ik al aanhaalde is het aanbod aan informatie vandaag de dag overweldigend. Vroeger (ja, daar ben ik weer) was het een heel karwei om je ‘videogame-informatie-fix’ te bevredigen. Gelukkig kon ik bij de plaatselijke boekhandel terecht voor wat Engelstalige magazines, deze las ik van voor naar achter, en weer terug. Jammer dat er nu een overvloed aan informatie is. Google is je vriend, maar ik zie het ook als een vijand. Het heeft het leven van een gamer te makkelijk gemaakt. Zoek en gij zal vinden is hier niet meer van toepassing: zoek, en gij vindt teveel, is tegenwoordig een betere benaming.
Een ander vraagstuk: hoe groot is retrogaming eigenlijk in Nederland? Retro is hip en dat telt ook in videogameland. De gamers van eind jaren ’80 – begin ’90 zijn inmiddels rond de 25 jaar en ook zij denken af en toe weemoedig terug aan bijvoorbeeld het 16-bit tijdperk. Maar in hoeverre zijn dit ook échte freaks? Iedereen (of je hebt geen echte opvoeding genoten) kent ondertussen de Italiaanse Mario en zijn broer Luigi. We merken het wanneer we op bijvoorbeeld onze Facebook pagina een Nintendo / Mario foto plaatsen; de likes lopen werkelijk binnen! Een artikel daarentegen over een classic game zoals Galaga of Scramble levert nauwelijks likes of reacties op. Ik schrijf dit stukje niet om mijn ongenoegen te uiten naar jou, de lezer, maar het is opmerkelijk. En ik vind het jammer. Jammer, dat de echte klassiekers soms niet de waardering krijgen die ze verdienen. Een andere optie kan zijn dat deze freaks onze site (nog) niet kennen. Maar laat dit dan een uitnodiging zijn om ons te vergezellen in de prachtige wereld van retro videogames.
Tenslotte ben ik benieuwd waarom jij retrogames speelt? Is het een bewuste keuze of is het meer om de games uit je jeugd opnieuw te beleven? Voor mij persoonlijk is het een combinatie van een welbewuste keuze en het stukje nostalgie. Het is erg tof om de games uit je jeugd te herbeleven. Echter de hoofdreden: de gameplay van de jaren ’80 arcade klassiekers is wat mij betreft nog steeds ongeëvenaard. Zeker als je een gezin hebt, is het heerlijk om in een half uurtje enkele classics te spelen zonder in een diep verhaal of lastige gameplay te duiken. Begrijp me niet verkeerd: ook ik heb een PlayStation 3 staan, maar deze staat nauwelijks aan. Alhoewel ik van een game met een meeslepend verhaal, zoals The Last of Us, of een aankomende topper als Watch Dogs ook ontzettend kan genieten. Helaas ontbreekt meestal de tijd hiervoor.
Misschien kan jij me helpen om enkele van deze brandende vragen te beantwoorden. Ik ben erg nieuwsgierig en kijk uit naar de reacties. Mijn dank is alvast groot.
Peter-Paul van Caam
Peter-Paul is vanaf het prille begin bij retrokings betrokken. Hij is verzot op de arcade klassiekers van de jaren ’80. Soms maakt hij een uitstapje naar de jaren ’90. Trotse eigenaar van de Retro Barn. Schrijft veel en controleert teksten. Oh ja, hij is ook vader van twee opgroeiende kinderen.
Follow Me:
Speel die oude spellen weer!
Nieuwe berichten
