Natuurlijk zijn Id Software en John Carmack beroemd geworden met games zoals Doom en Quake. Maar in de tijd voordat de gewelddadige FPS-games goed scoorden, had de beste man ook een grote hit met de DOS platformheld Commander Keen. In 2001 verscheen Commander Keen voor GBC. Is deze game anno 2016 nog het spelen waard, of kan je beter die DOS klassiekers spelen?
Dat John Carmack nog altijd gehecht is aan één van zijn eerste hits Commander Keen is wel algemeen bekend. Hij heeft destijds dan ook het het initiatief genomen om deze game door David A. Palmer te laten produceren. John Romero en andere Id Software/Apogee-veteranen werkten ook mee aan deze side scrolling platformer. Dit is trouwens de enige Keen game is die niet voor MS-DOS werd gemaakt.
Bean-with-Bacon Megarocket
Ook dit keer moet onze achtjarige ruimteheld Billy Blaze de wereld van haar verdoemenis redden. Er is verder weinig plot aanwezig, maar er loopt een soort ‘evil’ Keen rond genaamd Mortimer McMire die je blijkbaar een zapp met je gun moet geven. Hij heeft de aliens die je eerder had verslagen in Keen 5 en 6 weer op je af gestuurd. Maar hadden we tien jaar na dato van de laatste DOS Keengame echt een goed verhaal nodig om weer een trip te maken met de ‘Bean-with-Bacon Megarocket’?
De levels in de game zijn traditioneel ingedeeld in een overworld. Er zijn drie werelden met elk een baas aan het eind. Helaas zijn er maar 10 levels in deze game, waarschijnlijk door de technische beperkingen van een Game Boy Color Cartridge. Maar omdat je erg snel dood gaat ben je toch wel even zoet voor je het spel uitspeelt.
Commander Pogostick
Wat mij persoonlijk erg stoorde aan deze game is dat je eigenlijk constant als een malle loopt te hoppen op je pogostick. Daar kan Mr. Pogo nog een puntje aan zuigen. Dit komt vooral door het leveldesign. Je gewone sprong is simpelweg niet hoog genoeg om bepaalde platformen te bereiken. De open omgevingen zorgen er ook voor dat je nergens met je helm tegenaan knalt (zoals in de DOS klassiekers) en vrij baan hebt om je springstok uit je broekzak te toveren. Daarnaast is dit enige manier om vijanden uit te schakelen. Na een verdovend schot met je zapgun moet je op hun kop springen met de pogostick. Dit alles zorgt ervoor dat je als een malle door levels heen springt, wat eigenlijk erg zonde is van deze op papier potentiële game.
Gelukkig zijn er ook nog pluspunten aan deze game. Zo is er goed gebruik gemaakt van het kleurenpalet van de Game Boy Color en zien omgevingen er ‘Keen-achtig’ uit. De keycards om deuren mee te openen en de brandweerpalen waarmee je kunt op- en afdalen zijn ook weer aanwezig. De aliens die in vorige delen te zien waren zijn een feest van herkenning én er zijn ook een paar nieuwe monsters en robots aanwezig.
..als muziek in de oren.
Wat ik absoluut top vind aan deze Commander Keen game is de soundtrack. Hieronder kun je een voorbeeld beluisteren.
Het heeft een enorme Commodore 64 vibe en dat is ook niet zo gek. De composer van deze game is namelijk Mark Cooksey, het meest bekende werk van hem is waarschijnlijk de soundtrack van de C64-versie van Ghosts ’n Goblins. De muziek past perfect bij de grafische stijl van de game en onderscheidt zich van standaard Game Boy Color soundtracks.
Al met al is Commander Keen voor de Game Boy Color absoluut geen slechte game en was het vermakelijk tot ik het (teleurstellende) eindscherm te zien. Toch voelt het niet geheel aan als een échte Keen game. De graphics en muziek zijn top, maar het level- en bossdesign is zwak. Het is dat je moet zoeken naar de keycards en dat er een hoop gaten aanwezig zijn om in te vallen, anders hopte je ze door het spel heen. Door het beperkte zicht op je kleine Game Boy-schermpje moet je veel blinde ‘leap of faiths’ maken over kuilen en ravijnen. Er is duidelijk te weinig rekening gehouden met de beperkte resolutie. Oja, een tip voor meer speelplezier: zet de game aan op hardmode, de vijanden gedragen zich dan ineens uniek van elkaar wat de game stukken leuker maakt. Al met al is het een middelmatige platformgame voor de Game Boy Color die niet charme heeft van de beroemde DOS-titels. Mocht je de originele delen niet hebben gespeeld, dan raad ik zeker aan die eerst te spelen voor je dit spel überhaupt aanraakt. Maar voor de hardcore Keenfans is de game wellicht het waard om voor een paar euro ergens op te pikken.
Welke Commander Keen game is jouw favoriet?
Roy de Keijzer
Roy speelt alles wat los en vast zit. Hij speelt o.a. op de NES, SNES, Megadrive, Lynx en PC. Zijn favoriete games zijn er net zoveel als de verschillende consoles waar hij op speelt. Tussendoor schrijft hij zijn artikelen, controleert teksten en zorgt ervoor dat iedereen op tijd zijn stukjes aanlevert.
Follow Me:
Speel die oude spellen weer!
