De meeste voetbalgames uit dit tijdperk hebben lak aan de regels van een echte voetbalmatch. Met het spel Goal!, een NES game uit 1989, probeerde de Japanse ontwikkelaar Jaleco een spel te maken dat het allemaal wat serieuzer aanpakte. Weet dit ouderwetse voetbalspel ons anno 2015 nog steeds te vermaken?
Eerlijk is eerlijk: de NES game Goal! ziet er grafisch nogal gedateerd uit. Maar dat betekent natuurlijk niet dat deze game slecht is, vooral voor een NES game uit ’89 was dit op datum van uitgave misschien wel net zo next-gen als FIFA 15 dat nu is. Een voetbalveld op “realistische” schaal met 22 spelers en het wisselen van helft was bijvoorbeeld iets wat je in oude voetbalgames maar weinig zag. Grafisch was het spel voor die tijd ook niet verkeerd. En de cutscenes in de game -die zijn opgebouwd uit 8-bit pixels- zien er zelfs vandaag de dag nog erg goed uit.
Cheerleaders met korte rokjes
Opvallend aan dit voetbalspel is dat de Japanse game een hoog Amerikaans gehalte bevat. De voetbalsport, of hoe de Japanners en Amerikanen het zo leuk noemen: soccer, was in 1989 nog een piepkleine dwerg op het gebied van topsport in de V.S. dus dat is een vreemde en opvallende keuze. De competitiemode bestaat alleen maar uit Amerikaanse (maar liefst acht!) clubs. En in de rust zie je Cheerleaders dansen met wel hele korte rokjes en hun pixelslipjes overduidelijk in beeld. Dat dit door Nintendo is goedgekeurd is misschien nog wel opvallender, ze censureerden destijds de meest vreemde dingen in NES games.
Gelukkig voor ons is er ook de World Cup mode waarin je met nationale elftallen strijdt om die begeerde wereldbeker. Oranje is ook van de partij, maar het is geen aanrader om daarmee te beginnen aangezien je dan jouw eerste partij meteen tegen het sterke Argentinië speelt.
Waar ik zelf pas na een hoop kramp in mijn duim achterkwam: jouw spelers lopen automatisch naar de bal als je niet in balbezit bent. Het heeft dus geen zin om de D-pad met al jouw spierkracht zo hard mogelijk in te drukken in de hoop dat jij als eerste bij de bal aankomt. Dit is in het begin wel eventjes wennen, maar na een paar potjes spelen krijg je door hoe het dribbelen en verdedigen werkt. Wat misschien nog wel de meeste oefening vereist is het scoren van een goal op het diagonale spelperspectief. Ironisch, aangezien de titel van het spel wellicht anders doet vermoeden.
Deze game speelt goed weg, maar heeft echter wel te kampen met een aantal minpunten. Het grootste irritatiepunt is dat er totaal geen overzicht is op het veld. Je hebt geen idee waar je teamgenoten zich bevinden, er zijn geen pijlen, iconen of minimap aanwezig. Hierdoor moet je op de gok de bal naar voren schieten, in de hoop dat daar ergens een van jouw spelers rondloopt om de bal aan te nemen. Vreemd genoeg houdt dit spel wel bij welk rugnummer van het team in balbezit is, dit heeft namelijk totaal geen functie in Goal! Helemaal doordat je geen strategie, wissels of opstelling kan selecteren in dit spel. Verder vond ik het jammer dat je soms na een aanvallend schot van je tegenstander, de game automatisch switcht naar de keeper. Je moet de keeper dan zelf sturen om een bal te stoppen, maar in de hectiek van een wedstrijd werkt dit eerder tegen je dan in jouw voordeel. Ook pakt de keuze van kleuren soms heel slecht uit. Alvast veel sterkte als je met het lichtoranje Nederlands elftal tegen het zalmroze gekleurde Deense team speelt, je kan mede- en tegenstander dan namelijk amper uit elkaar houden.
Een goede middenmoter
Hoewel Goal! Voor een 8-bit voetbalspel zeker geen slechte game is, heeft het de tand des tijds toch niet goed weten te doorstaan. Een game zoals bijvoorbeeld World Cup heeft een bepaalde funfactor, waardoor het nog steeds ontzettend leuk is om te spelen. Maar hierom zou je dit spel niet moeten afkraken, aangezien de toon in deze voetbalgame veel serieuzer is.
Dit spel komt denk ik het best tot zijn recht in een ouderwets multiplayer potje tegen één van je vrienden, of samen tegen een lastige computer. Dit is namelijk erg leuk om te doen. En het is voor verzamelaars en fans van oude voetbalgames het waard om hier eens een kijkje naar te nemen. Er bestaat trouwens ook nog een vervolgdeel: Goal! 2. Deze game heeft alle sterke factoren van het eerste deel behouden en de meeste minpunten weggewerkt. De graphics en muziek zijn beter. De snelheid en het rennen over het veld voelt beter aan en er is hier ook beter overzicht waar de voetballers zich bevinden. En daarnaast krijg je hier kaarten en vrije trappen. Al met al is dit een aardige en vermakelijke voetbalgame voor de NES, maar hoort het niet thuis in het rijtje toppers.
Deze review werd mede mogelijk gemaakt door onze sponsor Consoleplaza. Wil je de game kopen? Dat kan hier.
Roy de Keijzer
Roy speelt alles wat los en vast zit. Hij speelt o.a. op de NES, SNES, Megadrive, Lynx en PC. Zijn favoriete games zijn er net zoveel als de verschillende consoles waar hij op speelt. Tussendoor schrijft hij zijn artikelen, controleert teksten en zorgt ervoor dat iedereen op tijd zijn stukjes aanlevert.
Follow Me:
Speel die oude spellen weer!
Nieuwe berichten
