Robotron 64 retrogame review door Roy de Keijzer. Lees o.a. over Robotron 2084, moeilijkheidsgraden en highscores.
Na de review van de favoriete game van Peter-Paul van Caam, de arcadeklassieker Robotron 2084, behandel ik nu één van de opvolgers, namelijk Robotron 64. Mag deze titel zich een waardige opvolger noemen?
Het ouderwetse arcadehal gevoel
De game probeert zoveel als mogelijk trouw te blijven aan het origineel uit de arcadehal. Zowel het concept als het verhaal is hetzelfde. Jij kruipt in de huid van professor Eugene (vernoemd naar de spelmaker Eugene Jarvis) en bent met je superkrachten de laatste hoop van de mensheid om de Robotrons te stoppen. Probeer talloze waves te overleven door alle vijanden op het scherm te vernietigen en redt zoveel mogelijk mensen uit de klauwen van de robots. Dit bezorgt je namelijk extra punten en die bezorgen jou weer extra levens. De graphics, geluidseffecten en gameplay dragen zeker bij aan het ouderwetse arcadehal gevoel. Echter is Robotron 64 een stuk minder streng voor je dan het origineel. Extra levens ontvang je vrij snel en de besturing met de analoge stick en de c-toetsen is toch een stuk gemakkelijker dan met twee arcade sticks. Gelukkig hebben de ontwikkelaars het mogelijk gemaakt om twee aparte controllers te gebruiken. Hierdoor wordt het dus mogelijk om in zowel je linker- als rechterhand de analoge stick van één controller te gebruiken. Een erg fijne oplossing en dit draagt dan ook zeker bij aan wat extra uitdaging en het (ultieme) arcadegevoel. Gelukkig beschikt het spel over drie moeilijkheidsgraden en zijn er tien speedlevels (wat de snelheid van het spel beïnvloed) om te voorkomen dat je flierefluitend door het spel heen schiet.
Portal
De vijanden van het origineel zijn in Robotron 64 allemaal in 3d-vorm terug te vinden wat het leuk en herkenbaar maakt. De robots stormen massaal op je af en doen er alles aan om je in te sluiten. Zo zijn de Grunts, Brains en Quarks opnieuw aanwezig. Deze vijanden zie je in latere levels in een sterkere variant terug. Een ander verschil ten opzichte van het origineel is dat er in deze versie tussen- en eindbazen in het spel zijn verwerkt. Tevens zijn er bonuslevels aanwezig, waar je gemakkelijk wat extra levens kan bemachtigen en even tot rust komt na al die hysterische levels.
Soms lopen er speciale Grunts rond die voor een zeer korte periode een portal openen. Loop je hierin dan wordt je een willekeurig aantal levels voor- of achteruit gezet. Het kan dus goed, maar ook slecht voor je uitpakken. Het is mogelijk om een aantal verschillende camerastandpunten in te stellen, maar deze vond ik ten opzichte van het standaard-camerapunt niets toevoegen.
Hakkûh!
De muziek van Robotron 64 is op zijn zachts gezegd nogal opzwepend. In de begin levels hoor je al een aardig snelle beat in de vorm van Rave-muziek. Dit zorgt voor het ouderwetse retrogevoel, maar tegelijkertijd een (in de jaren ’90) moderne vibe. Hierdoor vind ik de muziek goed bij de game passen, al kan ik me goed voorstellen dat het vervelend kan zijn voor mensen die niet van dit soort muziek houden. Ook de geluidseffecten proberen het arcade gevoel terug te brengen op de Nintendo 64. Naar mate je verder komt in het spel, en er dus meer vijanden zijn per wave, wordt de muziek ook steeds sneller en harder. Ben je een eindje gevorderd dan wordt de muziek zo hard en snel; dat het lijkt alsof je naar hardcore en later zelfs speedcore zit te luisteren. Het zorgt ervoor dat je zelf ook meer ‘die hard’ gaat spelen door meer risico´s te nemen. Ik voelde me echt een badass toen ik mij een weg had gebaand door de latere levels.
Conclusie
Ik mag dan het origineel beter vinden, maar Robotron 64 is toch een geslaagde poging om het concept bij een breder publiek onder de aandacht te brengen. Het geluid, kleurgebruik, de arcade-gameplay en de herkenbare vijanden zorgen voor een écht retro gevoel. Grafisch gezien zijn de details van de 3d-modellen matig voor een N64, maar ik denk dat dit is gedaan om ´frame-rate drops´ in latere levels te voorkomen. Er zijn leuke vernieuwingen in deze versie verwerkt en de verslavende old-skool gameplay blijft (gelukkig) onaangetast. In totaal zijn er maar liefst 200 waves en er is een alternatieve 2 player mode (vergelijkbaar met Super Mario Bros.) waarbij je wisselt als er iemand dood gaat. Ik vind het wel jammer dat ze niet het originele Robotron: 2084 erin hebben verwerkt of dat ze niet meer verschillende speelvelden als een simpel vierkant hebben gemaakt, maar dat mag geen minpunt zijn. Wat ik wel een minpunt vind is de moeilijkheidsgraad, die ligt toch een stuk lager (met name op easy) dan in de arcadeversie, gelukkig zorgt de instelbare gamespeed en moeilijkheidsgraad ervoor dat het niet te gemakkelijk wordt. Waarom moet je deze game spelen? Voor de simpele en verslavende arcade gameplay!
Wat doe jij op zo’n regenachtige middag als deze? En wat is jullie Highscore van Robotron 64?