Het regenachtige weer van vorige week doet me aan vroeger denken. Van die dagen dat je uit pure verveling je ouders vraagt of ze mee willen doen met een bordspel. Ganzenbord was zo’n spel dat dan wel eens uit de kast werd gehaald. Eigenlijk maar een vrij simpel en saai spel als je er over nadenkt. Een beetje met dobbelstenen gooien, en zorgen dat je als eerste bij het laatste vakje aankomt. Het enige spannende wat kan gebeuren, is in de put of gevangenis terecht komen, of -erger nog- dood gaan. Dat is eerder irritant dan spannend te noemen. Maar wat nu als je er een vleugje RPG aan toevoegt?
Rune Master
Compile stelt de proef op de som en brengt in 1989 Rune Master uit op de MSX 2. Zie het als een opgevoerde versie van ganzenbord. Een veel groter spelbord, allerlei speciale vakjes die tal van gebeurtenissen herbergen, en niet te vergeten: vechten tegen monsters!
Als eerste krijg je de keuze uit vier verschillende personages om mee te spelen: een ridder, een dief, een tovenares en een priester. Elk karakter heeft verschillende statistieken, zoals Health Power (HP) en Magic Power (MP) en jouw keuzes hebben gevolgen voor het verloop van het spel. Er wordt standaard met alle vier de personen gespeeld. In tegenstelling tot ganzenbord, heb je dus niet per se je ouders nodig om een potje te spelen. De computer neemt die taak op zich en zal de overige spelers besturen. Compile is zo slim geweest om een optie aan de game toe te voegen, waarmee de beurt van de AI-spelers kunnen worden doorgespoeld. Op die manier hoef je niet lang te wachten op jouw beurt, wat de spelervaring een stuk aangenamer maakt.
Zodra het spel begint, valt meteen op dat het beeld is gevuld met allerlei vakjes die vol staan met cijfers. Hierdoor zijn in één oogopslag je eigen stats en die van de tegenstanders te zien.
Het grote vak in het midden is het spelbord, waarop te zien is waar alle spelers zich bevinden. Het meest kom je neutrale vakjes tegen. Soms gebeurt er niks als je er op terechtkomt, maar de kans is groot dat je tegen een willekeurig monster moet vechten. Dit gebeurt door middel van dobbelstenen. Naar mate je sterkere wapens hebt, kun je met meerdere dobbelstenen tegelijk gooien, om zo meer schade toe te brengen.
Die sterkere wapens, harnassen en andere wapenuitrusting kun je kopen bij een winkeltje dat je om de zoveel tijd tegenkomt. Het dient ook als checkpoint: mocht je verliezen in een gevecht, dan word je teruggebracht naar het laatste winkeltje dat je bezocht hebt. Je zult ook speciale gebouwen tegenkomen op het spelbord, hier zitten de wat sterkere en speciale monsters je op te wachten. Uiteraard wacht er ook een eindbaas op je, de sterkste van alle vijanden..
De graphics van het spel zijn vrij aardig, al komen ze een enkele keer ietwat slordig over. Ze zijn ook een beetje grauw en flets van kleur. De muziek klinkt goed in de oren. Ondanks dat er maar een paar verschillende themes zijn, gaat dit nooit echt vervelen. Het spel laat zich vrij makkelijk spelen en binnen een uurtje heb je het uitgespeeld. Toch voelt het alsof er meer in het spel had gezeten..
Rune Master II
Compile besefte dit zelf ook, en bracht een jaartje later (1990) Rune Master II uit. De opzet van het spel is hetzelfde, alleen zijn er de nodige aanpassingen gedaan. Het eerste wat opvalt zijn de graphics. De kleuren zijn veel feller en levendiger aanwezig, wat zorgt voor een frisse, tekenfilmachtige uitstraling. Ook de geanimeerde dobbelstenen rollen nu over je beeldscherm heen, wat veel bijdraagt aan het bordspel-gevoel.
Dit keer valt er te kiezen uit acht verschillende personages, al wordt er uiteindelijk toch maar met vier man gespeeld. Het maakt niet echt uit wie je kiest, aangezien iedereen met dezelfde stats begint. Dit maakt het spel meteen eerlijker en beter gebalanceerd als je dit met deel 1 vergelijkt.
De winkeltjes hebben eveneens een upgrade gehad. Nu kun je er zelf je HP en MP laten verhogen. Dit leidt tot meer diepgang en verschillende manieren van spelen; geef je liever meer uit aan een sterker wapen, betere verdediging, of wil je meer schade kunnen incasseren?
Tenslotte kun je bij enkele winkeltjes kiezen om een side-quest te doen. Het komt er op neer dat je dan tegen een speciale tegenstander moet vechten. Dit zijn vaak vrij pittige gevechten, maar ze leveren dan ook aardig wat geld op.
Als je van gokken houdt, ben je bij de winkeltjes op het juiste adres. Je kunt inzetten op schildpadden (!) om je geld te verdubbelen, al moet je daar wel het geduld voor hebben..
De muziek klinkt weer zeer goed, ook al zijn het ook hier weer slechts een handjevol verschillende nummers. Opvallend is dat er enkele woordjes gesproken tekst voorkomen in het spel. Als je een magisch wapen gebruikt bijvoorbeeld, of een gevecht wint of verliest, zul je je karakter iets horen zeggen. Al dit soort kleine details dragen bij aan de beleving van het spel. Het eerste deel was een goede basis, maar deze editie zet de puntjes op de i.
Rune Master III: War Among Three Kingdoms
Hierna vond Compile dat het toch nog beter kon. Weer een jaar later (1991) werd Rune Master III uitgebracht. Met maar liefst drie diskettes is dit veruit het grootste deel uit de reeks. Het speelt zich af tijdens een oorlog in het verre verleden van China. Elke diskette beslaat een nieuw spelbord, telkens uit een andere periode van die oorlog.
Ten opzichte van de vorige twee delen, zijn er heel wat aanpassingen aangebracht. De verbeterde graphics trekken meteen de aandacht. Die zijn veel gedetailleerder en warmer van kleur, wat een aangename sfeer uitstraalt. Het cartoony uiterlijk is ingewisseld voor een meer realistische look, wat het spel een stuk volwassener doet overkomen. De muziek is nadrukkelijker aanwezig, er is dit keer veel meer aanbod aan verschillende melodieën. Dit komt de toch al warme sfeer zeer ten goede.
Het aanbod aan karakters is weer teruggebracht naar vier man. De stats zijn niet meer voor iedereen hetzelfde, al zijn deze nagenoeg gelijk. Het grootste verschil met de voorgangers is de manier waarop je sterker kunt worden. Shoppen voor meer HP en MP is uit het spel geschrapt en de harnassen zijn ook verdwenen uit de winkel. Zwaarden zijn nog wel te koop, maar die voegen slechts enkele punten toe aan je aanvalskracht. Het draait nu veel meer om toeval en geluk. Je komt willekeurig een enkele samoerai tegen op het spelbord, die je kunt vragen om zich bij jouw team te voegen. De gecombineerde krachten van alle samoerai samen (maximaal vijf) zorgen dat je sterker wordt.
Het kan echter ook voorkomen dat zij besluiten niet met je mee te gaan. Dit maakt het soms behoorlijk frustrerend. De vijanden worden al snel een stuk sterker en als je bijna geen samoerai tegenkomt, of ze weigeren je, is het al snel afgelopen met je.
De spelborden zijn een heel stuk groter geworden. Omdat het een stuk langer duurt om uit te spelen, is er voor het gemak een save-optie toegevoegd. Zo kun je op een later tijdstip ongestoord verder gaan met je avontuur.
Gokken op schildpadden is er niet meer bij. Als je fout gokt, ben je mooi in de aap gelogeerd!
Al met al is het een vrij vermakelijke spellenreeks. Door de vele random encounters en het feit dat je afhankelijk bent van je dobbelstenen, is het spel elke keer weer anders. Dit verhoogt de replay-waarde aanzienlijk. Uiteraard zul je na enkele keren spelen wel weten waar de speciale vakjes zitten, maar het is maar de vraag of je er wel precies op uitkomt, of dat een van de andere spelers je voor is. Het leukste is natuurlijk om tegen vrienden te spelen, maar de computergestuurde spelers doen het ook vrij aardig. Een potje spelen duurt al snel ruim een uur. Met wat geluk is die regenbui dan al weer over getrokken!
Non-English
Zoals wel vaker het geval is op de MSX, zijn de meeste spellen van Aziatische makelij, zo ook Rune Master. Dat houdt in dat het knap lastig te lezen is als Westerling. Maar met een beetje aanmodderen heb je al vrij snel door welk menu waarvoor dient. Liefhebbers hebben voor het gemak alle drie de delen ook van een Engelse vertaling voorzien. Heel veel voegt dat ook weer niet toe. Het gaat er natuurlijk om, dat jij als eerste bij de eindbaas aankomt en de concurrentie het nakijken geeft. Dat hoef je een geoefend ganzenborder niet uit te leggen, toch?
Speel die oude spellen weer!
