Als ik één game moet kiezen waarin het thema horror centraal staat, dan is het wel Splatterhouse. Zombies, kettingzagen, bloed en geweld, deze bekende side-scrolling beat-em-up zit er vol mee. Na deze arcade klassieker – die voor zijn tijd enorm gewelddadig was – ontstond een console variant. Er zijn verschillende delen gemaakt voor Famicom, PC-Engine/TurboGrafX 16 en Mega Drive. Het laatste deel van de serie verscheen in 2010 voor de Xbox360 en PlayStation 3. Voor deze terugblik behandel ik de game Splatterhouse 2 die in 1992 uitkwam op de SEGA Mega Drive.
Een machtig, maar gevaarlijk masker
De naam van dit spel geeft al aan dat de game is gebaseerd op horrorfilms. De invloeden van vele bekende horrorfilms als Evil Dead, the Texas Chainsaw Massace, Alien, Halloween en Friday the 13th zijn dan ook duidelijk aanwezig in dit spel. Die invloeden maken deze game een waar ´grindfest´ van herkenbaarheid voor alle fanaten van horrorfilms. Het zal je niet zijn ontgaan dat onze held uit de game een masker op heeft wat sterk lijkt op het ijshockeymasker van Jason uit Friday the 13th. Achter het masker schuilt een verhaal waar de plot van de serie om draait. Het verhaal is uniek, omdat het een duister karakter heeft.
Sla zombies kapot tegen de muur voor extra plezier.
De hoofdrolspeler van Splatterhouse 2 is Rick. In het vorige deel probeerde hij zijn vriendin Jennifer te redden uit een landhuis, waarin een doorgedraaide wetenschapper met verboden experimenten een golf van ondode monsters had veroorzaakt. Rick vond in dit huis een vervloekt masker uit de oude Maya-beschaving die permanent op zijn gezicht vast kwam te zitten. Het masker transformeerde hem in een supersterke maar bezeten man. Als hij Jennifer tegenkomt, ontdekt hij dat het te laat is. Jennifer veranderd voor zijn ogen in een monster en Rick moest zijn oude liefde doden om te overleven. Aan het einde van Splatterhouse 1 valt het kwade masker uit elkaar, maar nu keert het in herstelde vorm terug in dit tweede deel. Het verhaal gaat dus verder en speelt zich drie maanden later af, na Rick zijn ontsnapping uit het landhuis. Het masker vertelt hem dat hij het verborgen huis moet terugvinden om Jennifer te kunnen redden uit het ‘land van de doden’. Ook al weet Rick dat het riskant is, toch weet het masker hem te verleiden met zijn beloftes. Rick zet het masker opnieuw op in de hoop zijn vriendin alsnog te kunnen redden. Het masker lacht kwaadaardig in de geweldige openings-cutscene, tezamen met de krijsende Jennifer en bliksemschichten die je in het begin van de game verwelkomen in het vervloekte huis: Splatterhouse.
De eerste baas van de game.
Gorefestijn
De speler bestuurt Rick door acht verschillende omgevingen, die elk vol zijn gestopt met afgrijselijke taferelen, en hels monstergespuis. Je ziet in de voor- en achtergrond bloed, pus en ledematen liggen en zelfs bewegen. En je komt op plekken waar handen uit de vloer kruipen en hoofden rondzweven . Je baant je een weg door het huis op weg naar de onderwereld om Jennifer te redden. Maar voordat je daar bent moet je je een weg banen door allerlei ongure gebieden. Zo heb je bijvoorbeeld een moeras met een enorm zeemonster en piranhas. Natuurlijk mag ook een kerkhof niet ontbreken en duik je een graftombe in. Soms hoor je het gekrijs van enge monsters, of de stem van het masker, met op de achtergrond de benauwde horrorfilm-achtige muziek. Alles wat je sloopt klapt bloederig en wreed uit elkaar, een waar gorefestijn.
Een onprettige situatie in deze kamer.
Rick is in staat om te stoten en te schoppen en ook deelt hij graag flying kicks en lage trappen uit aan monsters. Tevens beschikt hij over een vernietigende sliding. Soms vind je een wapen, het is een waar genot om daar vijanden mee te bewerken en vervolgens dood te zien gaan. Een onvergetelijk element van de serie omdat het er allemaal zo gruwelijk uit ziet. Het is geweldig om de zombies met een stalen pijp tegen de muur te meppen. Het lichaam klapt uit elkaar en druipt langzaam naar de grond. Gebruik een groot stuk bot om een monster zijn schedel stuk te slaan. Pak een shotgun en schiet iemand z´n brein overhoop. Of pak een kettingzaag om misvormde embryo’s, hangend aan touwen, door midden te zagen. Het klinkt ziek en zo oogt het ook, wat precies de bedoeling is geweest van de spelmakers. Het spel is een wilde achtbaanrit van trial-and-error, want het is van te voren niet altijd duidelijk wat gevaarlijk is of niet. Lopende doden die je al eerder tegen bent gekomen en onschuldig waren kunnen ineens herrijzen, of ‘Alien’-achtige wezens in zich hebben, die zich uit hun lichaam bijten en zich doodleuk aan je vastklampen. Geesten kunnen je ineens bezetenen, waardoor de besturing tijdelijk omdraait. Ook zul je moeten springen over kuilen vol hapgrage wezentjes en stekels die wachten om jouw lichaam te spiezen. Dit zijn slechts enkele gevaren van het spel. Elk level is voorzien van een eindbaas. Die bestaan uit de meest walgelijke en afgrijselijke bazen die je ooit in een spel zult zien. Een ware nachtmerrie. Wat of wie de eindbaas is? Daar zal je zelf achter moeten komen, als je ooit zo ver in de game weet te raken.
De achtergrond verandert soms in een psychedelische trip.
Dood en verderf
De game mag zich met recht plaatsen in het rijtje van een van de moeilijkste gameseries ooit. Als je er na je eerste poging achter komt dat het spel wel heel pittig is, ga je al snel hoopvol kijken bij de opties om extra levens in te stellen, maar dat kan helaas niet. De moeilijkheidsgraad veranderen maakt het spel er ook niet makkelijker op, want je hebt alleen ‘Normal’, ‘Difficult’ en ‘Game Master’ om uit te kiezen. Een ‘Easy’ mode vonden de makers blijkbaar niet nodig, of wellicht niet thuis horen in een game die bekend staat om haar moeilijkheidsgraad.
Je start het spel met drie levens en je kan vier keer worden geraakt voor dat de Jason look-alike een leven kwijt is. En geloof me, je zult vaak doodgaan dus daar moet je wel tegen kunnen. Gelukkig kan je het laatste level wat je bereikt hebt met een password of door continue te kiezen eindeloos blijven proberen. Je moet dus alleen het spel opnieuw beginnen wanneer jij het zelf opgeeft.
De harten die in je lifebar staan zijn trouwens echte harten in de zin van organen, in plaats van de standaard cupido-vormige hartjes. Het past perfect bij de gore en het gewelddadige karakter die deze game tot een ware classic maken.
De ziel van Jennifer moet je redden in deze game.
Deze versie van Splatterhouse 2 is misschien niet zo goed als de eerste arcade versie of PC Engine versie, maar het komt toch dicht in de buurt van die arcade ervaring en choqueert op sommige fronten nóg harder. De graphics zijn enorm goed voor de Mega Drive en de benauwde creepy muziek van elk level past perfect bij de lugubere omgevingen van deze game en zijn een duidelijke knipoog naar al die klassieke horrorfilms uit de jaren ’80. Toch miste ik wel het hakmes van de arcadeversie, waarmee je monsters doormidden kan hakken, dat geluid alleen al!
Deze game heet niet voor niks Splatterhouse
Splatterhouse 2 is ook in de nieuwste Xbox 360 en PS3 versie vrij te spelen als unlockable. De game verscheen in 2008 in Japan en de V.S. op de Wii Virtua Console en is het eerste en enige spel op de online markt die een Mature rating heeft gekregen, zegt genoeg lijkt me..
Deze enorm moeilijke, maar geweldige klassieker is oprecht verplichte kost voor horrorfans, of mensen die een uitdagende game zoeken. De perfecte game voor Halloween en een topper voor de Mega Drive.
Hebben jullie weleens een game uit de Splatterhouse-serie gespeeld?
Roy de Keijzer
Roy speelt alles wat los en vast zit. Hij speelt o.a. op de NES, SNES, Megadrive, Lynx en PC. Zijn favoriete games zijn er net zoveel als de verschillende consoles waar hij op speelt. Tussendoor schrijft hij zijn artikelen, controleert teksten en zorgt ervoor dat iedereen op tijd zijn stukjes aanlevert.
Follow Me:
Speel die oude spellen weer!
Nieuwe berichten
