Iedere gamer is wel bekend met de Street Fighter games. Met Street Fighter 2 werd de basis gelegd voor het fighting game genre. De animaties, de fightmoves, het bloksysteem, de bonuslevels, en natuurlijk baasgevechten en multiplayer maakten deze game de perfecte fighter van die tijd. Het was dan ook geen verassing dat talloze games op deze magische formule zijn gebaseerd. Konami heeft na het succesvolle Turtles in Time moeten denken, laten we een Turtles fighter maken..dat is goud waard..en voila..het begin was ontstaan voor het idee van Teenage Mutant Hero Turtles Tournament Fighters en deze vond haar weg naar de homeconsoles.
Teenage Mutant Hero Turtles: Tournament Fighters (ik gebruik vanaf nu de afkorting TF) werd in 1993 uitgebracht voor de Sega Megadrive (AKA Genesis), voor de SNES en misschien wel het meest verrassende, ook voor de NES. Alle drie de versies verschillen enorm van elkaar. Zo zijn de muziek en AI slechter op de Megadrive versie in vergelijking met de SNES versie, maar ziet het er grafisch wat indrukwekkender uit (ook al vind ik de animaties persoonlijk minder). De Sega versie maakt gebruik van 2 knoppen de SNES 4 fighting buttons. De NES versie is een meer uitgeklede versie, maar het idee is vrijwel identiek aan de andere versies, tevens was dit de enige fighter voor de NES. Verder zijn de characters die speelbaar zijn per versie erg verschillend. In de SNES versie van TF kan er naast een van de Turtles worden gekozen voor Armaggon, Wingnut, Chrome Dome, Aska, War en Shredder. De SNES versie wordt in het algemeen als beste gezien, maar ik vind elke versie zijn charmes en kuren hebben.
Street Fighter kloon?
De gameplay is gelijk aan Street Fighter 2 Turbo. Het is wat sneller als Street Fighter 2. En de AI en moeilijkheidsgraad ligt net zo hoog (misschien zelfs hoger) als bij SF2. Ookal is deze game in principe een Street Fighter kloon, toch voelt het door de graphics en muziek geheel eigen aan. Er is geen weak,medium,strong onderscheid in de aanvallen die je doet, maar slechts weak en strong. Oftewel je gebruikt maar 4 buttons i.p.v. 6. Dit maakt het misschien net iets minder diepgaand als SF2. Maar de leercurve ligt bij TF net zo hoog als SF2. Elke character heeft 4 special moves en 1 supermove. Het bloksysteem is ook identiek aan SF met naar achter in drukken als blok.
De moves zelf zijn zowel gestolen van SF als origineel bedacht, het zijn vaak imitaties maar geen kopieën, ookal is dit niet zeldzaam in fighters gebaseerd op SF. Vaak zijn het combinaties van SF characters, Bijv, Chrome Dome is een mix van Dhalsim en Chun Li.
Er zijn 3 modes in de game. De Tournament mode (dit is gewoon een arcademode) waarin wordt gestreden voor het prijsgeld van het tournooi, dit wordt door April O’neil gehost. In deze mode is er ook een superbar waarmee elke character zijn/haar supermove kan doen. Deze moves verschillen per character in bereik, snelheid en kracht.
In de Story mode is het alleen mogelijk om een van de Turtles te kiezen. Verder kan hier geen supermove worden gebruikt, dit maakt het meteen een stuk uitdagender. Het verhaal is natuurlijk dat Splinter en April gered moeten worden. Verder is deze mode gelijk aan de Tournament mode, maar er zijn hier wel andere cutscenes en eindes.
Dan is er natuurlijk nog de Versus mode waar twee speler het tegen elkaar kunnen opnemen. En ook is er een Watch mode waarin je, ja je raadt het al, twee AI spelers kunt zien vechten.
De game straalt het merk Konami uit
De graphics van TF zijn goed tot zeer goed, niet het meest indrukwekkende wat een SNES tevoorschijn kan toveren, maar het is zeker een “mooiere” SNES game. De graphics hebben een typische Konami feeling. Elk level ziet er gedetailleerd uit. De achtergronden zijn niet altijd even origineel, bij sommige levels is de vergelijking met Street Fighter 2 al gauw gemaakt. Maar er zijn zat originele levels met leuke omgevingen en personages die op de achtergrond meejuichen. De cutscenes en de animaties zijn indrukwekkend zeker voor 1993. De graphics ogen cartoony en doen denken aan de cartoon tv-serie(de Megadrive versie heeft meer graphics in de stijl van de Turtles comics). De geluidseffecten zijn erg goed ookal vind ik alle Turtles wel hetzelfde klinken qua stem. De muziek is een van de beste soundtracks van de SNES. Als je de muziek hoort krijg je meteen zin om te spelen. Het doet sterk denken aan de muziek uit Turtles in Time, wat dus een pluspunt is. Er zit ook een soundtest in het optiescherm voor de liefhebber.
Turtle Combat!
De replaywaarde is net zo goed als elke goede fighter. Deze game is tijdloos en de gameplay en moeilijkheidsgraden maken de replay waarde erg hoogwaardig. Als je een tweede speler weet te vinden dan heb je eindeloos veel speelplezier. Het spel is verre van makkelijk dus een uitdaging, zelfs voor de ervaren fightinggame fan. Elke character heeft zijn eigen eindfilmpje zowel in story als in tournament mode. Alleen al voor de graphics en de muziek zou ik zo dit spel aan willen knallen.
TF is zeker een van de toppers op de SNES. De grapics, replaywaarde, muziek, geluid, uitdaging en multiplayer komen erg goed uit de verf. De characters zijn zeer goed uitgebalanceerd. Als je een Turtlesfan bent of gewoon een fighter fan, laat deze game dan niet liggen. Het is echt een aanrader. Er zijn eigenlijk geen minpunten aan deze game behalve dat het geen Street Fighter game is, waardoor het net iets minder diepgaand, maar tegelijkertijd toegankelijker is. Het enige wat ik jammer vond aan deze game was dat er geen Krang of Casey Jones is die wel in de NES en Megadrive versie zitten. En Ik mis toch ook wel Bebop en Rocksteady (ook al zijn deze wel te zien in de achtergronden van levels). Verder is er geen enkele pizza te bekennen buiten de cutscenes, was toch leuk geweest als bonuslevel.
Funfacts
– De sprites en animaties van Aska zijn in de Japanse versie iets pikanter.
– Er zijn cheats die het mogelijk maken om met de RatKing of met Karai te spelen. (de bazen van de game)
– In de NES versie vechten de Turtles zonder hun wapens.
– De Turtles zeggen bij elk level dat ze een plek hebben gevonden. Maar bijvoorbeeld in plaats van:
“We’ve found the Pirateship”, staat er: “We have found out the Pirate ship”. Altijd leuk die vertalingsfouten…
– In Japan en Amerika heten ze de Ninja Turtles i.p.v. Hero, de Japanse versie heet: Mutant Fighters en elke versie heeft een andere boxart.
Wat is jouw favoriete Turtles game?
Roy de Keijzer
Roy speelt alles wat los en vast zit. Hij speelt o.a. op de NES, SNES, Megadrive, Lynx en PC. Zijn favoriete games zijn er net zoveel als de verschillende consoles waar hij op speelt. Tussendoor schrijft hij zijn artikelen, controleert teksten en zorgt ervoor dat iedereen op tijd zijn stukjes aanlevert.
Follow Me:
Speel die oude spellen weer!
Nieuwe berichten
