Soms moet je gewoon even je agressie kwijt. Veel mensen doen dit door middel van een vechtsport of hardlopen, andere verliezen zich in breien. Als kind van de digitale generatie pak ik het net iets anders aan. Ik blaas stoom af door virtueel te strijden. Street Fighter staat bij mij hoog aangeschreven, evenals Bomberman. Maar weet je wat ik echt ontspannend vind? Een goed potje Tetris Attack.
Tetris Attack komt uit de periode dat Nintendo druk bezig was de volgende succesformule te bemachtigen in het vallende blokjes genre. Met Hitoshi Yamagami hadden ze een specialist in huis die eerder al zijn waarde bewees met zijn bijdrage aan Dr. Mario. Het duurde even voordat deze kerel echt wist wat hij wilde maken, maar in 1995 kwam de Super Famicom game Panel de Pon alsnog uit zijn koker rollen.
In deze vrolijke game moet je drie (of meer) dezelfde blokjes naast elkaar positioneren om ze te laten verdwijnen. Dat klinkt misschien als oude koek, maar er is natuurlijk een goede twist. Nieuwe blokjes worden namelijk constant van beneden het scherm in geduwd, waardoor het een race tegen de klok is voordat iets de bovenkant van het speelvlak raakt.
Typisch voor het genre is dat succesvolle combinaties beloond worden met een flinke lading rotzooi in het speelveld van je tegenstander. Dit zijn natuurlijk de momenten waar je het voor doet. Niet alleen bewijs je je superieure ruimtelijk inzicht door middel van een fraaie kettingreactie met verdwijnende blokjes, maar je zadelt je tegenstander ook op met een voller speelveld.
Een goede competitieve game zou echter niet goed zijn als je tegenstander ook niet de mogelijkheid had om terug te vechten. Die lading rotzooi die je over je tegenstander hebt uitgestrooid zal vroeg of laat in normale blokjes veranderen. Je zal zien dat de rollen snel omdraaien als jij je opeens aan het ontvangende eind bevind. En zo vliegen de minuten om, terwijl je helemaal opgaat in een mentale vorm van touwtje trekken.
Met Panel de Pon had Nintendo eindelijk een waardig alternatief voor Tetris in handen. Voor de Westerse release werd de game voor het gemak tot Tetris Attack omgedoopt. Ook werden de Japanse personages vervangen door Yoshi en vrienden. Ondanks de bekende naam en de aanwezigheid van Mario personages werd de game nooit zo populair als Tetris. Dat is erg jammer, want zet twee spelers naast elkaar en je hebt uren plezier.
Tetris Attack zou niet de laatste gedaantewisseling van Panel de Pon zijn. Het kreeg op de Nintendo 64 een prima vervolg in de vorm van Pokémon Puzzle League. Wederom durfde Nintendo het niet aan om de game op eigen kracht uit te brengen en moet je nou Pokémon trainers laten vechten met de bekende blokjes. Of deze make-over meerwaarde heeft moet je maar voor jezelf uitmaken, maar de kern van de game is net zo sterk als voorheen.
In Japan kwam ook nog een nieuwe versie van Panel de Pon uit op de Gamecube, als onderdeel van Nintendo Puzzle Collection. De belangrijkste reden om droevig te zijn dat deze collectie nooit hier is uitgebracht is de vier speler modus, waarin de uitdaging groter is dan ooit tevoren. Tegenwoordig moeten we voor het betere puzzelgeweld op een handheld zijn. Puzzle League – zoals de serie nou heet – is te krijgen op de GameBoy Advance en Nintendo DS.
Het is jammer dat de serie is verdwenen op consoles, maar ik neem Tetris Attack in elke vorm dat ik het kan krijgen. De naam zegt genoeg, in deze game moet je vechten. Zonder genade worden er steeds blokjes naar boven gestuwd, terwijl je op moet passen dat je niet wordt bedolven onder afval van boven. Dat klinkt misschien als veel werk, maar het is een heerlijk ontspannende ervaring. Probeer het ook eens zou ik zeggen.
In welke game kun jij lekker je agressie kwijt?