Heb jij weleens last van de videogameblues? Ik hoor je zeggen: “de wat?” Ja, de videogameblues. Alsof je het gevoel hebt dat je alles al hebt gespeeld en dat iedere game op elkaar lijkt. Je kijkt in je gamecollectie en hebt eigenlijk geen zin om welke game dan ook te spelen. Hoe is dit mogelijk? Is dit inherent aan de maatschappij waarin we nu leven? Alles moet snel en is het niet leuk genoeg, gooien we het gewoon aan de kant en pakken we iets anders. Een soort verwend-klein-kind-gevoel; ik ben op mijn speelgoedje uitgekeken en wil weer iets nieuws wat mij vermaak bied.
Ik heb hier zo af en toe wel last van. Mijn remedie? Ik stop gewoon even met gamen en laat de consoles en games met rust. Vroeger was dit vaak het moment dat er regelmatig wat de deur uitging, maar dit heb ik gelukkig af weten te leren. Dit kost alleen maar heel veel geld, dat heb ik inmiddels al meerdere malen ondervonden. Ik heb er baad mij om mezelf in een andere passie te verliezen. Het lezen en verzamelen van strips en comics. Een goed verhaal over Spider Man, onze grote groene vriend The Hulk of Iron Man is een goed medicijn tegen de videogameblues.
Het duurt dan vaak maar even of soms iets langer voordat het weer begint te kriebelen en ik weer naar de joystick of controller verlang. Dit kan op de gekste momenten ‘getriggerd’ worden. Bijvoorbeeld door het zien van een plaatje, video of zelfs door geschreven tekst. Dit zorgt ervoor dat de vlam van het heilige videogamevuur opnieuw oplaait. Het duurt dan niet lang of ik zit weer vol passie achter één van mijn consoles.
Wat is jouw ervaring hiermee en wat doe jij hieraan?
Peter-Paul van Caam
Peter-Paul is vanaf het prille begin bij retrokings betrokken. Hij is verzot op de arcade klassiekers van de jaren ’80. Soms maakt hij een uitstapje naar de jaren ’90. Trotse eigenaar van de Retro Barn. Schrijft veel en controleert teksten. Oh ja, hij is ook vader van twee opgroeiende kinderen.
Follow Me:
Speel die oude spellen weer!
