The Legend of Zelda: A Link to the Past

geplaatst door Thijs Kaagman

Zelda: A Link to the Past retrogame review door Thijs Kaagman. Lees o.a. over de Hyrule Castle, Nintendo en de Game Boy Advance.

Als relatief jonge gamejournalist kan ik niet meepraten over de gloriedagen van wat wij nu als echte retrogames zien. Mijn eerste console was een Nintendo 64, die we pas heel laat in diens levensperiode in huis haalden. De PlayStation 1, SNES, NES en al die obscure consoles van SEGA en Atari zijn allemaal aan mij voorbij gegaan.

Eén van de eerste games die ik op mijn N64 speelde, was The Legend of Zelda: Ocarina of Time. Geen slecht begin, dacht ik zo. Ik was dan ook direct fan van de serie. Later volgden uiteraard persoonlijke favorieten als Majora’s Mask en The Wind Waker, maar daarna was het wat betreft console-Zelda’s klaar voor mij. Twilight Princess kocht ik met mijn Wii, maar die ging na een paar weken samen met de console de deur uit. Rottig apparaat.

Voor die tijd speelde ik beide Oracle games op mijn GameBoy Color, maar mijn echte favoriet kwam pas op de GameBoy Advance. Het was een remake van een oude SNES game en valt voor mij als jonge gamer dus onder de noemer ‘retro’. The Legend of Zelda: A Link to the Past is deze dagen ook nog eens relevanter dan ooit, want Nintendo heeft onlangs een heus vervolg aangekondigd op de 3DS.

In A Link to the Past wordt je als Link gewekt door Prinses Zelda. Nadat je haar helpt uit Hyrule Castle te ontsnappen, blijkt dat een boosaardige tovenaar de troon heeft ingepikt en hij wil Ganon bevrijden uit de Dark World. Jij moet op zoek naar het Master Sword, want daarmee kan je de tovenaar en Ganon verslaan.

Wat volgt is een avontuur in relatief kleine versie van Hyrule. A Link to the Past kent niet de uitgestrekte vlaktes van Ocarina of Time, laat staan de eindeloze zee van Wind Waker. De wereld van A Link to the Past is veel compacter, maar daardoor niet minder levendig. Overal waar je komt is iets te vinden of te beleven. Daarnaast moet je gedurende de game een constant schakelen tussen de Light en Dark World. Het was de eerste keer dat een Zelda-game dit gameplay-element introduceerde, al zouden er nog veel games volgen met een vergelijkbare spelsituatie.

Er hing veel af van de wisselwerking tussen deze twee werelden. In de ene wereld was een gebied bijvoorbeeld afgesloten, terwijl het in de andere wereld open was. Door een één-tweetje te maken tussen de Light en Dark World kon je het gebied uiteindelijk toch in beide werelden verkennen. Ook waren er veel puzzels die hier gebruik van maakten.

Ik ben dan ook zeer benieuwd wat Nintendo gaat doen met de opvolger die zij afgelopen maand hebben aangekondigd. Want hoe leuk die wereld van A Link to the Past ook was, we hebben hem inmiddels in twee verschillende varianten van boven tot onder uitgeplozen. Al heb ik tijdens het schrijven van deze review mijn GBA SP maar weer aan de oplader gelegd om die game nog eens te spelen. Dus met die sequel komt het ook wel goed.

Thijs begon op 17-jarige leeftijd bij GameZ, maar heeft sindsdien ook geschreven voor Digital Life, De Telegraaf en Power Unlimited. Op dit moment zet hij zich vooral in voor IGN Benelux.

Welke Zelda game vind jij het beste? Laat het ons weten in de reacties!