Retroking Gladpeek moest en zou op de releasedag van de Nintendo Classic Mini een exemplaar weten te bemachtigen. Zou het hem zijn gelukt: De elfde van de elfde. Dit ging ‘m worden. M’n wekker gaat om 8 uur af en ik spring nog net m’n bed niet uit.
Deze vrije vrijdag beloofde veel goeds, want vandaag zou de Nintendo Classic Mini uitkomen. Helaas schoot het reserveren van zo’n unit er bij in, waardoor ik vandaag aan een heuse zoektocht mocht beginnen.
Vol frisse moed stapte ik m’n fiets op. De motregen kon de pret niet deren, want ik ging naar de dichtstbijzijnde Bart Smit. Een eeuwigheid geleden kocht ik hier als kind nog NES games, dus het leek me de ideale plek om een Mini te scoren. Al fietsend zie ik nog de nodige verklede mensen op straat lopen. Ook de carnavalgangers zijn er vroeg bij, waardoor de stemming er goed in zit.
Even over 9 stapte ik de winkel in. Achter in de game afdeling was geen spoor van de Mini te bekennen. Verdomme, het zou toch niet waar zijn? De enige kassière in de winkel weet me te vertellen dat de units al lang en breed uitverkocht zijn en dat ook een tweede levering die vanmiddag wordt verwacht al gereserveerd is.
Ze belt nog even naar andere filialen in de buurt, maar die schetsen precies hetzelfde plaatje. Teleurgesteld keer ik terug naar m’n fiets. Het zadel is ondertussen lekker nat, maar dat weerhield me niet om nog een paar kilometer slecht weer te trotseren. Volgende bestemming: Intertoys.
Even na half 10 loop ik de Intertoys weer uit. Met lege handen. Blijkbaar had deze winkel gisteren al hun hele kruid verschoten. Verder zoeken in naburige steden lijkt me een zinloze opdracht, dus keer ik huiswaarts. Tijd om mijn beltegoed eens flink erdoorheen te jagen. Media Markt en Game Mania komen echter met hetzelfde verhaal: geen reservering betekent geen product.
Het is ondertussen pas 10 uur, dus ik kon nog alle kanten op. Nou ja, alle kanten behalve de meest voor de hand liggende in ieder geval. Gelukkig ligt hier een Makro in de buurt. Een familielid heeft een pasje om in deze achterhaalde winkelketen binnen te komen, dus ik waag het er maar op. De Makro heeft in ieder geval een game afdeling, dus je weet maar nooit.
Nou blijkt de medewerker op die afdeling het zelf ook niet helemaal te weten. Als ik ‘m vraag waar ik de Mini kan vinden kijkt ie me raar aan. Het voelt een beetje aan alsof je in een doe-het-zelf winkel informeert waar de zoutjes liggen. Ondertussen voel ik de bui al hangen en realiseer ik me dat ik dit weekend waarschijnlijk niet meer NES games ga spelen.
Maar voor opgeven was het eigenlijk nog te vroeg. Tijd voor een drastische zet. Als ik toch al naar die shithole van een Makro was gereden dan kon ik net zo goed de grens over gaan en in Duitsland m’n geluk beproeven. Ik ken een Media Markt vlak over de grens die eigenlijk nooit teleurstelt. Als ik vandaag nog aan m’n trekken wil komen dan gaat dat daar gebeuren.
Of misschien ook niet. Ook de Duitsers lijken een beetje last van hun nostalgie te hebben. Terwijl ik op een medewerker afloop die er uitziet als een bratwurst etende fanboy van Neymar snijdt een man van middelbare leeftijd me de pas af. De hufter informeert zowaar naar de Nintendo Mini. “Ausverkauft” krijgt ie te horen. Nou ja, dat scheelt mij in ieder geval de moeite om het zelf te vragen.
Ondertussen is het alweer een uur of 12. Mijn goede hoop op een Mini is ver te zoeken en ik begin honger te krijgen. Gelukkig ligt Duitsland bezaaid met bakkerijtjes. Ergens ben ik wel blij. Sowieso is dat broodje dat ik net heb gekocht best lekker. Maar ik vind het ook mooi dat retrogaming springlevend lijkt te zijn.
Er is duidelijk vraag naar producten als de Mini, dus hopelijk pakken bedrijven als Nintendo serieus door met de ontwikkeling van nieuwe oude systemen. En ikzelf? Ik heb ondertussen maar een reservering geplaatst bij Bart Smit. Levertijd onbekend. Dit verhaal krijgt nog een staartje!